پرینت سه بعدی استریولیتوگرافی Stereolithography یا SLA که یکی از روش‌های ساخت افزایشی است و برای پرینت سه‌بعدی از آن استفاده می‌شود در دهه 1980 اختراع شد. به بیان دیگر، این فناوری در سال 1986 توسط چارلز هال (Chuck Hull) از بنیانگذاران شرکت 3D System تحت عنوان روشی برای مدل‌سازی سریع ارائه شد. در سال 1992 شرکت 3D System اولین دستگاه SLA جهان را روانه بازار کرد، دستگاهی که امکان ساخت قطعات پیچیده، لایه به لایه را در کسری از مدت زمان معمول آن فراهم می‌کرد.
این فناوری از طریق جامد کردن رزین به وسیله نور کار می‌کند؛ به بیان دقیق‌تر نور (لیزر ماورابنفش یا یک پروژکتور) طی فرآیندی به نام فوتوپلیمریزاسیون (Photo-polymerization) رزین مایع را جامد می‌کند و سپس اشیاء را به صورت لایه لایه می‌سازد. SLA یکی از سه فناوری اصلی در پرینت سه‌بعدی و جز دقیق‌ترین آن‌ها محسوب می‌شود. به‌علاوه، در زمره روش‌های ساخت نمونه‌های اولیه بسیار دقیق، ارزان قیمت و بادوام قرار دارد.
دو نوع اصلی فناوری SLA عبارت‌اند از:
1- مبتی بر لیزر (به اختصار SLA)
2- مبتنی بر پروژکتور به اختصارDLP برای پردازش نور دیجیتالDigital Light Projection؛ تکنیکی مشابه که معمولاً با SLA گروه‌بندی می‌شود و در واقع به نوعی نشان‌دهنده تکامل در رویه SLA است که از یک صفحه پروژکتور به جای لیزر استفاده می‌کند.
بخش‌های اصلی تشکیل‌دهنده پرینتر سه‌بعدی SLA
1- یک مخزن پر از فوتوپلیمر مایع: رزین مایع معمولاً یک پلاستیک شفاف و مایع است.
2- یک سکوی سوراخ‌دار A perforated platform غوطه‌ور در مخزن: این سکو به پایین مخزن آورده می‌شود و طبق روند چاپ می‌تواند به سمت بالا و پایین حرکت کند.
3- وجود لیزر پر قدرت و ماوراء بنفش
4- کاپیوتر متصل به دستگاه که هم سیستم عامل و هم حرکت لیزر را مدیریت می‌کند.
*در ویدئو زیر می توانید صحنه ای از نحوه کارکرد این روش را مشاهده بفرمایید .
