جایگاه پرینت سه بعدی در بخش کالای لوکس

بازار جهانی کالای لوکس بعد از پایان همه‌گیری به سرعت در حال بازیابی شدن است. Fondazione Altagamma، بنیاد تولیدکنندگان ایتالیایی کالای لوکس به همراه شرکت مشاوره استراتژی Bain & Company گزارشی منتشر کردند که طبق آن ارزش این بازار تا سال ۲۰۲۵ به ۳۸۰ میلیارد یورو خواهد رسید. حال در این بازار رو به رشد، نقش پرینت سه بعدی نیز روز به روز پررنگ‌تر می‌شود به طوری که ساخت افزایشی چیزهای زیادی برای عرضه به بازار پرتقاضای کالای لوکس دارد؛ از زیورآلات گرفته تا انواع عینک‌ها، تا لباس‌های اوت کوتور و قطعات خودروهای اسپرت.

دیور، لویی ویتون، بنتلی و پورشه از جمله شرکت‌هایی هستند که جرات داشته‌اند دل به دریا بزنند و حالا آن‌ها از مزایای بسیار فناوری‌های پرینت سه بعدی راضی هستند. با این حال، هنوز هم برخی برندهای معروف قبول نمی‌کنند از روش‌های نوآورانه استفاده کنند. سوال پیش می‌آید که چرا این شرکت‌ها هنوز در برابر چنین فرصت‌هایی تامل می‌کنند؟ از این‌ها گذشته، چگونه می‌توان از ساخت افزایشی در حوزه کالای لوکس استفاده کرد؟ برای آنکه به پاسخ این سوال برسیم، سه رکن اساسی کالای لوکس را بررسی خواهیم کرد: خودروها، جواهرات و لباس‌های اوت کوتور؛ از این رو، در ادامه اندکی درخواهیم یافت که شرکت‌های لوکس چگونه در حال به کارگیری فناوری‌های جدید هستند و با این کار چه مقدار به ارزش خود اضافه می‌کنند.

پرینت سه بعدی و خودروهای لوکس

بسیاری از سازندگان خودروهای لوکس و اسپرت به دنبال ایجاد استانداردهای بسیار بالایی هستند. این دسته از خودروسازان به قطعاتی نیاز دارند که علاوه بر زیبایی ظاهری، دوام بالا نیز داشته باشند. ساخت افزایشی می‌تواند این انتظارات را به خوبی برآورده کند. با استفاده از این فناوری، تولید شکل‌های پیچیده آسان‌تر می‌شود و به دلیل مصرف به‌اندازه مواد در بخش‌های مورد نیاز، وزن قطعه تا جای ممکن کم می‌شود. به علاوه، تولید قطعاتی که حجم کوچکی دارند با استفاده از پرینت سه بعدی بسیار مقرون به صرفه خواهد بود.

کاربرد پرینت سه بعدی در بخش خودروسازی

استفاده از فناوری‌های پرینت سه بعدی در بخش خودروسازی مزایای زیادی به همراه دارد؛ یک مزیت مهم آن این است که پرینت قطعات، قابلیت شخصی‌سازی بیشتری به آن‌ها می‌بخشد و به دنبال آن مشخصه‌های عملکردی ماشین منحصر به فرد می‌شود. سازنده انگلیسی خودروهای لوکس، بنتلی یکی از همان شرکت‌هایی است که همین حالا هم در انجام این کار موفق است. سالانه مشتریان زیادی هزاران دلار خرج می‌کنند تا وسیله نقلیه خود را به دلخواه خود شخصی‌سازی کنند، تولیدکنندگان نیز برای این کار می‌توانند از مزایای ساخت افزایشی بهره بگیرند و از این موضوع سود ببرند. یکی دیگر از کاربردهای پرینت سه بعدی، ساخت قطعات کمیاب یا از رده خارج است. بسیاری از صاحبان مجموعه‌های خودروهای قدیمی و تولیدکنندگان، که تعداد آن‌ها نیز روز به روز بیشتر می‌شود، در تلاش هستند مدل‌های خاص خودروها را که در نظر آن‌ها همچون الماس‌های ارزشمندی هستند، بازسازی کنند و سپس به حفظ و نگهداری آن‌ها بپردازند. علاوه بر دو احتمالی که گفته شد، ساخت افزایشی مزیت دیگری هم دارد که پیوسته محبوبیت بیشتری پیدا می‌کند: خودروهایی که با پرینت سه بعدی ساخته می‌شوند. شرکت Divergent مثال خوبی برای این امر است؛ Divergent یک شرکت تولید خودروهای اسپرت رده بالا در کالیفرنیا است که شاسی‌های مافوق سبک می‌سازد و با بلندپروازی بسیار قصد دارد زمانی همه قطعات خودروهای خود را با استفاده از فناوری‌های سه بعدی طراحی کند. اما شرکت Divergent در این مسیر تنها نیست؛ صنایع ۱۰۱۶ بستری فراهم کرده است تا برندهای لوکسی مانند مک‌لارن نیز از پرینت سه بعدی برای بهینه‌سازی قطعات نهایی خود بهره ببرند.

«ما در این پروژه تمرکز خود را بر این موضوع گذاشته بودیم که چگونه می‌توانیم از پرینت سه بعدی در صنعت خودروسازی استفاده کنیم و نتایجی که از ساخت قطعات مک‌لارن ۷۲۰S به دست آمد بسیار قابل توجه بود. با استفاده از فرآیند پرینت سه بعدی نه تنها توانستیم سریع‌تر و بهینه‌تر تولید کنیم، بلکه حتی کیفیت را بهبود بخشیدیم. فناوری پرینت سه بعدی کاری کرده است که هرکدام از قطعات ساخت صنایع ۱۰۱۶ با دقت بیشتری تولید شود و برای آنکه اثبات کنیم CAD و CFD ما به خوبی کار می‌کنند، همه این قطعات را در مقیاس واقعی پرینت کردیم.» – پیتر نورتروب، بنیانگذار صنایع ۱۰۱۶.    

علاوه بر مواردی که گفته شد، ساخت نمونه‌های کاملا کاربردی برای آزمایشات دقیق و شبیه‌سازی، به عنوان ابزاری برای تولید قطعات به تعداد محدود و تولید قطعات سفارشی کم‌حجم که مستقیم در وسیله نقلیه کار گذاشته می‌شوند، از دیگر کاربردهای پرینت سه بعدی در بخش خودروسازی هستند.

D (صاحب امتیاز عکس: Divergent 3D)

 

فناوری‌هایی با بیشترین استفاده در بخش خودروسازی

برای تولید قطعات خودرو، فناوری‌های پرینت سه بعدی مختلفی استفاده می‌شود که بر اساس نوع کاربرد نهایی تفاوت پیدا می‌کنند. برای نمونه، پورشه برای ساخت پیستون‌های مدل ۹۱۱ GT2 RS از فناوری همجوشی بر بستر پودر استفاده می‌کند که در اینجا از پودر فلز استفاده می‌شود. طراح انگلیسی خودروهای لوکس، Vital Auto برای تولید دیگر قطعات خودرو مانند دریچه‌های هوا و نوار آب‌بندی در، از فناوری SLA استفاده می‌کند که با نام استریولیتوگرافی نیز شناخته می‌شود. FDM فناوری دیگری است که در این بخش به صورت گسترده استفاده می‌شود. بیشترین کاربرد فناوری FDM در فاز نمونه‌سازی است، زیرا برای چیدمان فیزیکی قطعات پیش از تولید نهایی، یک روش سریع و کارآمد است.

مزایای پرینت سه بعدی در بخش خودروسازی

پرینت سه بعدی مدت زمان مورد نیاز برای فرآوری کالا را کم می‌کند؛ به این صورت که با صرف هزینه کم‌تر، قطعات ظرف چند روز یا چند ساعت آماده می‌شوند و این امر حتی برای ماکت یک خودروی کامل هم صدق می‌کند. به علاوه، با استفاده از پرینت سه بعدی می‌توانید با مقطع‌های نازک‌تر کار کنید، از طراحی‌های اختصاصی و شخصی‌سازی شده بهره ببرید و نسخه‌های مختلف را با سرعت بالا و هزینه پایین آزمایش کنید. نمونه این امر، خودروسازی بوگاتی است که کالیپر ترمز هشت-پیستونی یک تکه خود را با تیتانیوم پرینت کرد؛ بوگاتی با این کار در عین حالی که در مصرف هزینه‌ها بسیار صرفه‌جویی کرد، با کاهش وزن قطعه و استحکام‌بخشی توانست عملکرد آن را بهبود ببخشد.

 

ساخت افزایشی و لباس‌های اوت کوتور

بسیاری از طراحان و شرکت‌های خصوصی دنیای مد، فناوری‌های پرینت سه بعدی را برگزیده‌اند و با استفاده از آن‌ها انواع پوشاک مانند لباس زنانه، کیف، کفش و غیره را تولید می‌کنند؛ اگر به برخی از مهم‌ترین رویدادهای مهم و اختصاصی صنعت مد مانند فستیوال فیلم کن و مت گالا نگاه کنید، دست کم یک نفر پیدا می‌شود که بخشی از پوشش او با پرینت سه بعدی تولید شده است.

کاربردهای پرینت سه بعدی در حوزه مد

در دنیای لباس‌های اوت کوتور، پرینت سه بعدی می‌تواند نقش ویژه‌ای ایفا کند، زیرا برخلاف روش‌های تولید سنتی، در این روش هیچ محدودیتی در طراحی وجود ندارد. با استفاده از فناوری‌های پرینت سه بعدی می‌توانیم انواع مختلفی از پوشاک را پرینت کنیم؛ پرینت کفش یکی از نمونه‌های این امر است که آنی فو، طراح کفش‌های مجلل درست همین کار را انجام می‌دهد. او پای مشتری را اسکن می‌کند و بر اساس آن کفش‌هایی با اشکال زیستی خلق می‌کند که با ویژگی‌هایی ظاهری مشتری انطباق دارند. در کنار طراحانی که پوشاک سفارشی مشتریان را تولید می‌کنند، شرکت‌های رده بالایی هم وجود دارند که برخی از کفش‌های آن‌ها با پرینت سه بعدی تولید شده‌اند، مانند یکی از کفش‌های برند بالینسیاگا که قیمت آن چیزی حدود ۳,۲۵۰ دلار است.

در این میان، انواعی از پوشاک نیز وجود دارند که برای تولید آن‌ها از ترکیب فناوری‌های نسل چهارم و مهارت‌های ساخت سنتی استفاده می‌شود، مانند لباس‌های آیریس ون هرپن که در طراحی آن‌ها به فراتر از مرزها قدم می‌گذارد. در طرح‌های رویایی آیریس، آمیخته‌ای از فنون پیشرفته و مواد لوکس دیده می‌شود که احساسات مربوط به دوران قبل از جنگ جهانی دوم را تداعی می‌کنند.

همچنین، در حال حاضر برخی شرکت‌های پرینت سه بعدی رده بالا همه تمرکز خود را بر بخش مد و کالای لوکس قرار داده‌اند؛ مانند خدمات طراحی VOJD Studios که با برندهایی همچون کنزو، استودیو آکنه، لویی ویتون، الکساندر مک‌کویین و کارولینا هررا همکاری دارد. VOJD Studios به این برندها کمک می‌کند بتوانند پرینت سه بعدی را وارد مجموعه‌های خود کنند. شرکت‌های دیگری مانند دیور نیز برای دکور مغازه‌های خود تا کنون هزاران نمونه و ماکت دقیق مجموعه‌های خود را پرینت کرده‌اند، نمونه این امر، گالری معروف دیور در پاریس است که مجموعه شکوهمندی را با پرینت سه بعدی خلق کرده است.

فناوری‌های پرینت سه بعدی با بیشترین استفاده در بخش کالای لوکس

در حال حاضر، طراحان و سازندگان این بخش به دنبال مواد نرم‌تری هستند که بتوانند ظاهری شبیه به چرم یا پارچه داشته باشند. این دسته از مواد متنوع هستند و بر اساس نوع پوشاک انتخاب می‌شوند. برای پرینت انواعی از پوشاک که جنس سختی دارند، می‌توان از فناوری‌های مختلفی همچون SLA، LCD، DLP یا SLS استفاده کرد. صنعت مد با بهره‌گیری از این فناوری‌ها می‌تواند در نمایش‌های مد، طراحی‌های پیچیده‌ای خلق کند که با جزئیات بیشتری همراه باشند. برای پرینت پوشاکی که انعطاف‌پذیری بیشتری دارند، اغلب از الاستومرهای ترموپلاستیک (TPE) استفاده می‌شود. این الاستومر تا حد گسیختگی کشیده می‌شود و ضریب اصطکاک بالایی دارد، از این رو بسیار انعطاف‌پذیر است و نتایج پرینت این ماده به پارچه مش شبیه می‌شود. شاید بتوان گفت فناوری FDM بیش از سایر فناوری‌ها در پرینت قطعه‌های کشسان کاربرد دارد. در آخر به فرآیند جت می‌رسیم که محبوبیت ویژه‌ای در این میان دارد، زیرا سبب می‌شود رئالیسم در آنچه که ساخته می‌شود حس شود و علاوه بر این، امکان اضافه کردن رنگ در این فناوری وجود دارد.

 

مزایا و معایب استفاده از ساخت افزایشی در بخش لوکس صنعت مد

در یک صنعت پیشرو مانند مد و فشن، ترکیب کردن آخرین مد روز با پیشرفته‌ترین فناوری‌های پرینت سه بعدی باعث تمایز یک شرکت از سایر رقبای آن می‌شود. علاوه بر امکان شخصی‌سازی طرح‌ها، مدل‌هایی که با پرینت سه بعدی طراحی می‌شوند پایدار و دوستدار محیط زیست هستند. قابلیت تولید سفارشی به یک روند مهم در تولید تبدیل شده که اکنون در همه بخش‌های کالای لوکس یافت می‌شود. مصرف‌کنندگان این بخش، دوست دارند پوشاکی به تن کنند که در همه جا بی‌نظیر باشد، این امر توضیح می‌دهد چرا برندهایی که محصولات سفارشی ارائه می‌کنند موفق بوده‌اند. دانیت پلگ، طراح مد، در فرآیند تولید خود از پرینت سه بعدی استفاده می‌کند و مهم‌ترین مزایای آن برای او فردیت، انعطاف‌پذیری و دوام بوده است.

دانیت پلگ توضیح می‌دهد: «پسماند تولید با این روش صفر است؛ در فروشگاه‌ها تکه‌های پارچه یا لباس اضافه دیده نمی‌شود. اگر از پوشاک خود خسته شدید، می‌توانید آن را به راحتی ذوب کنید و یک چیز جدید بسازید.»

یکی از بزرگ‌ترین عیب‌های پوشاک پرینت شده، سفتی و سختی آن‌ها است که تحرک افراد را دشوار می‌سازد. تا اینجای کار، پوشیدن لباس‌های نخی و ابریشمی راحت‌تر به نظر می‌رسد. چه خوب می‌شود اگر مواد انعطاف‌پذیرتری معرفی شوند، و یا به مفهوم پرینت سه بعدی لباس‌های بافتنی پرداخته شود.

پرینت سه بعدی و جواهرات

ساخت جواهرات با هدف کسب درآمد به مصر باستان برمی‌گردد، چیزی حدود ۳,۰۰۰ تا ۵,۰۰۰ سال قبل. در طول قرن‌ها، حرفه جواهرسازی در نوآوری‌های مربوط به فناوری نقش بزرگی داشته است. اما در تاریخ جواهرسازی هیچگاه پیشرفت فنون به اندازه ساخت افزایشی تاثیرگذار نبوده است. این فناوری، قابلیت‌های مختلفی در اختیار جواهرسازان قرار می‌دهد، از جمله امکان شخصی‌سازی، زیبایی و سرعت تولید بالا. به همین دلیل است که شرکت‌های مشهور دنیا مانند کارتیه و تیفانی اند کو پرینت سه بعدی را با مراحل مختلفی از فرآیند تولید خود از نمونه‌سازی گرفته تا پسا پردازش، تا فرآیندهای لاست وکس ادغام کرده‌اند.

پرینت سه بعدی چه کاربردی در جواهرسازی دارد؟

کاربرد پرینت سه بعدی در صنعت جواهرسازی بسیار متنوع است. یکی از رایج‌ترین کاربردهای آن، نمونه‌سازی است. جواهرساز و مشتری با استفاده از ساخت افزایشی می‌توانند قطعه را تجسم ببخشند و سپس قطعه نهایی را بسازند، اگرچه این کار را با یک ماده دیگر انجام می‌دهند. نمونه‌سازی امکان بهبود طراحی را فراهم می‌کند، زمان مورد نیاز برای انجام اصلاحات را کاهش می‌دهد و بدین ترتیب، احتمال خطا در طراحی نهایی رفع می‌شود. علاوه بر این، گاهی پرینت سه بعدی به عنوان یک روش تولید غیرمستقیم استفاده می‌شود؛ به این صورت که با استفاده از پرینت سه بعدی، یک نمونه از قطعه اصلی تولید می‌شود که این کار با سرعت و دقت بالا انجام می‌گیرد؛ سپس، با استفاده از این نمونه یک قالب ساخته می‌شود که در نهایت با ریخته‌گری و سفت شدن ماده اصلی، قطعه نهایی تولید می‌شود.

روش ریخته‌گری لاست وکس فرآیند دیگری است که امکان ساخت قطعات پیچیده‌تری را فراهم می‌کند. در این روش، یک مدل از جنس موم در قالب قرار می‌گیرد و بعد فلز مذاب روی آن ریخته می‌شود که موم را ذوب می‌کند و جای آن قرار می‌گیرد. حال با وجود پرینت سه بعدی، جواهرسازان می‌توانند این مدل مومی را پرینت کنند، چرا که از نظر نوع هندسه می‌توانند آزادانه‌تر عمل کنند. تولید قطعات جانبی فلزی برای شیشه عطر‌ها، مضامین زیبایی و تزئینات کالاهای چرمی با این روش امکان‌پذیر است.

 

فناوری‌هایی که بیشترین استفاده را در ساخت جواهرات با پرینت سه بعدی دارند

اگر در صنعت جواهرسازی تنها یک فناوری ساخت افزایشی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار باشد، قطعا آن فناوری قادر به ساخت قطعات فلزی خواهد بود که ذوب لیزری یک نمونه از آن است. برخی شرکت‌ها مانند EAC ترجیح می‌دهند از بایندر جت فلز استفاده کنند، زیرا علاوه بر بازده بیشتر، کیفیت بالاتری ایجاد می‌کند که این امر پرداخت بهتری را تضمین می‌کند. از جمله فناوری‌هایی که بیشترین کاربرد را در این بخش دارند می‌توان به فناوری پلی‌جت، FDM و استریولیتوگرافی به دلیل توانایی آن در خلق جزئیات اشاره کرد. استریولیتوگرافی و FDM معمولا برای پرینت نمونه‌های اولیه به کار می‌روند که برای این کار از مواد گرماذوب استفاده می‌شود؛ سپس از این نمونه‌ها برای ساخت قطعات جواهرات با ریخته‌گری لاست وکس استفاده می شود.

مزایا و معایب استفاده از ساخت افزایشی در جواهرسازی

جواهرسازان با کمک ساخت افزایشی می‌توانند کارایی و بازده کار خود را بالا ببرند، زیرا در مدتی که پرینتر کار خود را انجام می‌دهد، جواهرساز می‌تواند بر کار دیگری تمرکز کند. به علاوه، استفاده از این فناوری امکانی فراهم می‌کند که بتوان قطعات فراوانی را با کیفیت بالا و جزئیات بسیار تولید کرد و طرح‌های با پیچیدگی زیاد از جمله این موارد هستند. اما در کنار همه این مزایا، گردآوری پرینترهای سه بعدی نیازمند صرف زمان و هزینه است و علاوه بر این، یادگیری چگونگی کار و طراحی با آن نیز خود به نوعی سرمایه‌گذاری نیاز دارد که باید در نظر گرفته شود.

پاتریک شووه، مدیر عامل شرکت EAC می‌گوید: «در طراحی سه بعدی، خلاقیت هیچ محدودیتی ندارد. با کمک ساخت افزایشی ما می‌توانیم هر قطعه کوچکی را تولید و تکثیر کنیم، و بدین ترتیب قطعات را به ترتیب پرینت کنیم و با فلزی کنیم. ما اکنون می‌توانیم قطعات را بسازیم، جلا بدهیم و فلزی کنیم که ساخت آن‌ها با این مقدار از پیچیدگی، تا پیش از این به ذهنمان هم خطور نمی‌کرد. با وجود این فناوری می‌توانیم هر نوع خواسته‌ای را برآورده کنیم. طراحان و مشتریان ما با بهره‌گیری از ساخت افزایشی در طراحی زیورآلات خود با هیچ محدودیتی رو به رو نیستند.»  

 

آینده پرینت سه بعدی در بخش کالای لوکس

همانطور که پیش‌تر گفته شد، بازار کالای لوکس در حال رشد و گسترش است و ارزش زیادی در بر دارد. همین امر آن را به یک بازار هدف مهم تبدیل می‌کند تا کالاهای آن اعم از پوشاک، زیورآلات، خودرو و … با پرینت سه بعدی ساخته شوند. مشتریان تجملاتی، به خصوص افراد نسل هزاره، پیوسته به دنبال آن هستند که شخصیت خود را از طریق کالاهای مادی مانند لباس و خودرو بیان کنند. در اینجاست که کالاهای پرینت سه بعدی جذابیت پیدا می‌کنند؛ این نوع کالاها به خوبی شخصی‌سازی می‌شوند و فردیت بسیاری پیدا می‌کنند، از این رو، این موقعیت برای طراحانی مانند آیریس ون هرپن که از فرآیندهای پرینت سه بعدی استفاده می‌کنند، فرصت خوبی است که محصولات خود را در این بازار پر ریخت و پاش به عرضه و فروش برسانند.

مشتریان خاص مانند نسل هزاره یا بازارهای خاص از جمله بازار چین همیشه پذیرای پیشرفت‌های فنی و پوشاک پایدار هستند؛ بنابراین، احتمال زیادی می‌رود که تمایل داشته باشند از بازار کالاهای لوکس پرینت سه بعدی خرید کنند. با این وجود هنوز راه زیادی در پیش است. برای مثال پرینت سه بعدی هنوز در دنیای مد به خوبی جا نیوفتاده است. طرح‌های منحصر به فردی در این زمینه دیده می‌شوند اما کیفیت آن‌ها در مقایسه با پوشاک تولید سنتی بسیار ناچیز است. آیا می‌توانیم در آیند از پس این مشکل بربیاییم؟