مقایسه تکنولوژی های پرینت سه بعدی FDM و SLA

مزایا

معایب

FDM

• مجموعه‌ای از انواع ترموپلاستیک‌ها و فیلامنت‌های مصرفی FDM وجود دارند که عملا در هر صنعت و هر کاربردی که تقاضا برای آن باشد، امکان کاربرد و خدمت رسانی دارند.
• پرینترهای سه بعدی FDM قابلیت چاپ حجم‌های بزرگ‌تری در مقایسه با پرینترهای SLA دارند و همین سبب می‌شود علاوه بر ساخت نمونه اولیه در اندازه کامل، قطعات آماده مصرف و مدل‌ها، پرینترهای FDM برخی فرآیندهای خاص ساخت افزایشی را در مدت زمان بسیار کوتاه، انجام دهند.
• پیشرفت و تکامل فیلامنت‌های سنتی با کسب ویژگی‌های جامعی همچون مقاومت در برابر اسید و مواد شیمیایی، اصطکاک پایین و استحکام بالا، همچنان ادامه دارد. فیلامنت‌های جدید FDM، با هدف ساخت قطعات محکم، سبک و دارای ابعاد پایدار، حاوی مخلوطی از فیبرهای خرد شده مانند فیبرهای کربن و پلی کربنات هستند.
• از قطعات یدک کوچک اتومبیل‌های قدیمی گرفته تا ابزار و لوازم مربوط به صنایع هوا و فضا، همه با استفاده از فناوری FDM قابل پرینت هستند؛ از این رو، دامنه گسترده کاربردهای FDM سبب می‌شود برای ساخت اشیایی که عملکرد مکانیکی دارند، این فناوری انتخاب مناسب‌تری باشد.
• برخی پرینترهای FDM قابلیت چاپ لایه‌ای به ضخامت ۵۰ میکرون دارند که نسبت به عملکرد معمولی FDM برتری دارد؛ در قطعاتی که این نوع پرینترها تولید می‌کنند، لایه‌های پرینت به قدری کوچک‌اند که قابل رویت نیستند و سطح پرداخت شده نیز صاف و هموار است. 

• به طور کلی چاپ FDM، رزولوشن پایینی دارد و به همین خاطر نیز، با وجود تنظیمات خوب جزئیات، «خطوط لایه‌ها» گاهی نمایان می‌شوند. چنین الگویی در سطح محصول «طرح کبریتی» نیز نامیده می‌شود و اگر بخواهیم سطح نهایی، از نظر صافی و همواری با پرینت SLA قابل مقایسه باشد، باید پرداخت کاری و سنباده زنی بیشتری روی کار انجام بگیرد. اما اگر هدف شما تنها تولید یک نمونه اولیه با استحکام بالا است و به جزئیات سطح توجه نخواهد شد، طبیعتا این موضوع اهمیت آنچنانی برای شما ندارد.
• در طول فرآیند پرینت با فناوری FDM، اغلب نوسان دمایی اتفاق می‌افتد که سبب می‌شود مواد فیلامنت ترموپلاستیک سریع‌تر یا کندتر از حد مطلوب سرد شوند، در نتیجه امکان پوسته پوسته شدن سطح (همچنین جدایش لایه‌ها و تابیدگی) وجود دارد.
• در حین فرآیند نیز، قطعات متحرک بسیاری به صورت همزمان کار می‌کنند تا جسم مورد نظر را شکل دهند. اگر مشکلی در نوک چاپ، سیستم فشار زنی (اکستروژن) یا مونتاژ نهایی گرم رخ دهد، سرانجام مشکلاتی در میانه پرینت به وجود می‌آید. بنابراین، هنگام آماده سازی و برش مدل سه بعدی خود، تنظیمات مربوط به پرینت، سخت افزار و مشخصه‌های مواد را به دقت مورد ارزیابی قرار دهید.

SLA

• فناوری SLA قابلیت پرینت با رزولوشنی به کوچکی ۲۵ میکرون دارد، بدین ترتیب سطح نهایی و پرداخت شده‌ی کار، صاف و با جزئیات دقیق همراه است؛ این ویژگی SLA، در میان همتایان FDM و قطعات تزریق پلاستیک نظیر ندارد.
• این فناوری بیشتر مناسب ساخت مدل‌های مفهومی نمایشی یا «اثبات کار»، ساختارهای آلی، قطعاتی با هندسه پیچیده، تندیس‌ها و انواع دیگری از نمونه‌های اولیه منحصر به فرد است.
• فرآیند پخت لیزر UV فوق العاده دقیق است و به لطف آن، خطای ابعادی پرینترهای SLA کم‌تر می‌شود. زیرا در طول ذوب لایه‌ها انبساط حرارتی رخ نمی‌دهد. بنابراین، برای ساخت نمونه‌‌‌های اولیه دقیق مانند ایمپلنت‌های پزشکی، مدل‌های پیچیده معماری، پسا پردازش جواهرات و دیگر قطعات کوچک، SLA می‌تواند بهترین گزینه باشد.

• در SLA، برای ساخت قطعاتی که تحت تنش‌های مکانیکی یا بارهای چرخه‌ای قرار دارند، تنها فرمولاسیون رزین درجه مهندسی ویژه‌ی SLA باید استفاده شود زیرا رزین پس از به عمل آوردن، ویژگی‌های تردی و شکننده بودن را کسب می‌کند.
• به غیر از این قطعات، بیشتر رزین‌های استاندارد می‌توانند انتخاب خوبی برای ساختارهای ظریف و دقیق به شمار بیایند؛ ساختارهایی مانند نمونه‌های اولیه با جلوه زیبا که هدف از ساخت آن‌ها جنبه نمایشی دارد.
• در بازار حال حاضر، هیچ رزینی از نظر استحکام و عملکرد مکانیکی به پای فیلامنت‌های FDM از قبیل پلی کربنات، نایلون یا سایر مواد سخت FDM نمی‌رسد.