مهم‌ترین اصطلاحات پرینتر سه بعدی که باید بدانید | راهنمای جامع و ساده

اگر به‌تازگی وارد دنیای ساخت و تولید با پرینترهای سه‌بعدی شده‌اید، احتمالاً با واژه‌ها و عبارت‌هایی روبه‌رو شده‌اید که برایتان ناآشنا یا حتی گیج‌کننده بوده‌اند. اصطلاحات پرینتر سه بعدی گاهی آن‌قدر تخصصی و صنعتی به نظر می‌رسند که شروع کار را برای افراد تازه‌کار دشوار می‌کنند. از نام‌های فنی گرفته تا مخفف‌هایی که در نگاه اول بی‌معنا به نظر می‌رسند، دانستن معنی این اصطلاحات برای یادگیری و موفقیت در چاپ سه‌بعدی ضروری است.

در این مقاله، مجموعه‌ای از مهم‌ترین و پرکاربردترین اصطلاحات پرینت سه بعدی و اصطلاحات تخصصی پرینتر سه بعدی را گردآوری کرده‌ایم تا به شما کمک کنیم با اعتماد‌به‌نفس بیشتری در مسیر یادگیری و کار با پرینترهای سه‌بعدی حرکت کنید. آماده‌اید با دنیای واژگان این فناوری جذاب آشنا شوید؟ همراه ما باشید!

1.ساخت افزایشی (Additive Manufacturing)؛ یکی از مهم‌ترین اصطلاحات پرینتر سه بعدی

برای شروع فهرست اصطلاحات پرینتر سه بعدی، بهتر است از پایه‌ای‌ترین مفهوم آغاز کنیم: ساخت افزایشی یا Additive Manufacturing. این اصطلاح در واقع تعریف علمی و فنی‌تری از چیزی است که اغلب به آن چاپ سه‌ بعدی می‌گوییم. در این فرایند، یک شیء سه‌بعدی با افزودن لایه‌به‌لایه‌ی مواد ساخته می‌شود؛ به همین دلیل به آن “افزایشی” گفته می‌شود.

ساخت افزایشی شامل فناوری‌های متنوعی است که هرکدام برای کاربردهای خاصی مورد استفاده قرار می‌گیرند. در میان کاربران خانگی و علاقه‌مندان به پرینت سه‌بعدی، رایج‌ترین روش‌ها شامل مدل‌سازی با فیلامنت مذاب (FDM یا FFF)، استریولیتوگرافی (SLA)، که نسخه LCD آن در پرینترهای رزینی رومیزی بسیار محبوب است، و تف جوشی لیزری انتخابی (SLS) هستند. البته اگر به استانداردهای صنعتی علاقه‌مند باشید، باید بدانید که سازمان ISO هفت نوع مختلف از فناوری‌های ساخت افزایشی را دسته‌بندی کرده است.

2.تنظیم سطح صفحه ساخت (Bed Leveling)؛ از اصطلاحات مهم پرینتر سه بعدی FDM

یکی از رایج‌ترین و در عین حال کم‌طرفدارترین مراحل در فرآیند چاپ سه‌ بعدی FDM، تنظیم سطح صفحه ساخت یا همان Bed Leveling است. این مرحله آن‌قدر اهمیت دارد که بسیاری از مشکلات چاپ، مثل چسبیدن ضعیف لایه اول یا چاپ ناقص، مستقیماً از تراز نبودن صفحه ساخت ناشی می‌شوند. در واقع، تنظیم دقیق فاصله بین نازل و سطح چاپ، پایه موفقیت در پرینت سه‌بعدی است.

روش‌های مختلفی برای انجام این کار وجود دارد:

• تنظیم دستی با استفاده از پیچ‌ها یا دکمه‌های مکانیکی
• تنظیم خودکار با سنسورهایی مانند BLTouch یا CR Touch
• تنظیم نیمه‌خودکار یا مش لولینگ (Mesh Leveling) که دستگاه به‌صورت دقیق‌تر نقشه‌ سطح صفحه را تشخیص می‌دهد

خبر خوب این است که در سال‌های اخیر، بسیاری از پرینترهای سه‌بعدی جدید به سیستم اتو لولینگ (Auto Bed Leveling) مجهز شده‌اند تا این فرآیند زمان‌بر را برای کاربران ساده‌تر و دقیق‌تر کنند.

3.اکسترودر بودن (Bowden Extruder) و لوله‌های PTFE؛ از اصطلاحات تخصصی پرینتر سه بعدی

در میان اصطلاحات پرینتر سه بعدی، یکی از مفاهیمی که بسیاری از کاربران با آن روبه‌رو می‌شوند، اکسترودر بودن (Bowden Extruder) است. این نوع اکسترودر یکی از دو طراحی رایج در پرینترهای FDM محسوب می‌شود. در این سیستم، اکسترودر روی هد چاپ (کنار نازل) قرار ندارد، بلکه در فاصله‌ای دورتر نصب شده و از طریق یک لوله بلند، فیلامنت را به نازل هدایت می‌کند.

این لوله معمولاً از جنس PTFE (تفلون) ساخته می‌شود و به همین دلیل به آن لوله PTFE یا Bowden Tube نیز گفته می‌شود. واژه‌ی «Bowden» در واقع از صنعت چاپ سه‌بعدی نمی‌آید و ریشه‌اش به کابل‌های مکانیکی بازمی‌گردد که در سیستم‌های مختلف مانند ترمز دوچرخه، شاتر دوربین یا حتی تجهیزات درام کاربرد دارند.

در حالی که بیشتر لوله‌های Bowden از جنس PTFE هستند، باید توجه داشت که هر لوله PTFE لزوماً Bowden نیست. برای مثال، در سیستم‌های اکستروژن مستقیم (Direct Drive)، یک لوله کوتاه از جنس PTFE داخل هات‌اند قرار می‌گیرد، ولی این دیگر Bowden محسوب نمی‌شود.

یکی از مشکلات رایج Bowden در مقایسه با اکستروژن مستقیم، کار با فیلامنت‌های انعطاف‌پذیر است. در این حالت، احتمال گیر کردن یا جمع شدن فیلامنت داخل لوله وجود دارد، زیرا فاصله بین لوله و نازل بیشتر است. البته بسیاری از پرینترهای جدید این مشکل را با کاهش فاصله و طراحی بهینه‌تر تا حد زیادی رفع کرده‌اند، اما همچنان برخی کاربران از مشکلاتی مانند رشته‌کشی زیاد (Stringing) یا بازگشت ناکامل فیلامنت (Retraction) شکایت دارند.

4.مفهوم بریجینگ (Bridging) در چاپ؛ از اصطلاحات پرینت سه بعدی که باید بشناسید

یکی از اصطلاحات پرینت سه بعدی که در طراحی‌های پیچیده بسیار کاربرد دارد، بریجینگ (Bridging) است. بریجینگ به فرآیند پرینت افقی بین دو نقطه‌ی جدا از هم گفته می‌شود، بدون اینکه هیچ‌گونه ساپورت یا پایه‌ای در زیر این قسمت وجود داشته باشد. در واقع، چاپگر سعی می‌کند از یک طرف به طرف دیگر “پل” بزند.

میزان موفقیت در بریجینگ به عوامل متعددی بستگی دارد، ولی دو فاکتور بسیار مهم در این فرآیند عبارت‌اند از:

• سرعت و جهت وزش فن خنک‌کننده: هرچه خنک‌کنندگی سریع‌تر و هدفمندتر باشد، احتمال افتادگی یا آویزان شدن پلی که پرینت می‌شود کمتر خواهد بود. البته در برخی مواد مانند PETG که با خنک شدن سریع ضعیف می‌شوند، یا ABS که مستعد تاب برداشتن است، باید با احتیاط عمل کرد.
• تنظیم دمای نازل و سرعت پرینت: دمای پایین‌تر و سرعت کمتر باعث می‌شود فیلامنت سریع‌تر سفت شود و بهتر در جای خود بماند.

عملکرد بریجینگ فقط به تنظیمات چاپ محدود نمی‌شود؛ خود پرینتر و کیفیت کانال فن (Fan Duct) هم نقش دارند. مثلاً در پرینترهایی مانند Ender 3، طراحی ناکامل فن خنک‌کننده می‌تواند باعث عملکرد ضعیف در بریجینگ شود. همچنین، فیلامنت مرطوب هم به شدت در کاهش کیفیت بریجینگ مؤثر است، چون رطوبت باعث خروج بخار و افت کیفیت لایه‌ها می‌شود.

برای اینکه بفهمید پرینترتان تا چه اندازه‌ای می‌تواند بدون ساپورت چاپ کند، بهتر است از مدل‌های تست بریجینگ استفاده کنید. به طور کلی، بریج‌های کوتاه‌تر از ۵ میلی‌متر معمولاً بدون مشکل چاپ می‌شوند، ولی در فواصل بلندتر ممکن است خمیدگی دیده شود.

در نهایت، آشنایی با توانایی بریجینگ پرینتر شما، به کاهش استفاده‌ی غیرضروری از ساپورت و در نتیجه، افزایش سرعت چاپ و صرفه‌جویی در زمان و مواد کمک می‌کند.

5.طراحی به کمک کامپیوتر (CAD): یکی از اصطلاحات تخصصی پرینتر سه بعدی

در میان اصطلاحات پرینتر سه بعدی، واژه‌ی CAD یا طراحی به کمک کامپیوتر (Computer-Aided Design) اهمیت ویژه‌ای دارد. CAD به فرآیند مدل‌سازی دیجیتال گفته می‌شود که پیش از شروع چاپ سه‌بعدی، برای طراحی دقیق قطعات به‌کار می‌رود. این فناوری تنها محدود به دنیای پرینت سه‌بعدی نیست و در رشته‌هایی مانند مهندسی، معماری و طراحی صنعتی نیز کاربرد گسترده دارد.

نرم‌افزارهای CAD به دو دسته‌ی اصلی تقسیم می‌شوند: مدل‌سازی دوبعدی (2D) و مدل‌سازی سه‌بعدی (3D). در مدل‌سازی سه‌بعدی نیز سه نوع روش اصلی وجود دارد:

• مدل‌سازی سیمی (Wireframe)
• مدل‌سازی حجمی (Solid Modeling)
• مدل‌سازی سطحی (Surface Modeling)

برای پرینت سه‌بعدی، بیشترین کاربرد مربوط به مدل‌سازی حجمی است، چون این روش امکان طراحی قطعات واقعی و عملکردی را فراهم می‌کند. اما برای طراحی‌های هنری و اشکال ارگانیک، مانند شخصیت‌های انیمیشنی، از مدل‌سازی سطحی و ابزارهای مجسمه‌سازی (Sculpting) استفاده می‌شود.

نرم‌افزارهای مختلفی برای طراحی CAD وجود دارند که با سطح تجربه و بودجه‌ی کاربران مختلف سازگار هستند. برای شروع، ابزارهایی مثل Tinkercad (برای مبتدیان) پیشنهاد می‌شوند. در سطح متوسط، نرم‌افزاری مانند Fusion 360 انتخابی عالی است که بسته‌های رایگان و پولی را در اختیار کاربران قرار می‌دهد. اگر به دنبال امکانات حرفه‌ای‌تر هستید، برنامه‌هایی مثل AutoCAD و SolidWorks، با وجود هزینه بالا، ابزارها و ویژگی‌های پیشرفته‌تری را ارائه می‌دهند.

با یادگیری CAD، نه‌تنها می‌توانید طراحی‌های اختصاصی خود را ایجاد کنید، بلکه فرآیند چاپ سه‌بعدی را نیز هدفمندتر و دقیق‌تر مدیریت خواهید کرد.

6.سخت‌سازی یا پخت (Curing): از اصطلاحات پرینتر سه بعدی در چاپ رزینی

در میان اصطلاحات پرینتر سه بعدی، اصطلاح «Curing» به معنی پخت یا سخت‌سازی، به‌ویژه در چاپگرهای رزینی مانند SLA، DLP و LCD اهمیت زیادی دارد. در این فرآیند، نور فرابنفش (UV) باعث می‌شود رزین مایع به حالت جامد تبدیل شود. این واکنش به دلیل حساسیت رزین‌های خاص به نور UV رخ می‌دهد که در نتیجه‌ی آن، پیوندهای شیمیایی بین مولکول‌ها شکل می‌گیرد و مدل به‌تدریج سفت می‌شود.

اما این پایان کار نیست. مرحله‌ای به نام پَس‌سخت‌سازی یا پخت نهایی (Post-Curing) نیز وجود دارد که در آن، مدل چاپ‌شده دوباره در معرض نور UV قرار می‌گیرد—چه با استفاده از دستگاه‌های مخصوص curing station و چه حتی با نور خورشید. این کار باعث تقویت بیشتر مدل، بهبود خواص مکانیکی، و کاهش چسبندگی سطح آن می‌شود.

درک دقیق مفهوم curing یکی از نکات کلیدی در استفاده موفق از پرینترهای رزینی است، و اگر قصد دارید وارد دنیای چاپ دقیق و ظریف با رزین شوید، شناخت این بخش از اصطلاحات پرینتر سه بعدی ضروری است.

7.اکستروژن مستقیم (Direct Extrusion) در پرینتر سه بعدی: تفاوت‌ها و مزایا

در دنیای اصطلاحات پرینتر سه بعدی، اکستروژن مستقیم (Direct Extrusion) به یکی از روش‌های مهم در پرینترهای FDM اشاره دارد. در این روش، اکسترودر به‌صورت مستقیم روی هد چاپ و بالای نازل (hot end) قرار می‌گیرد، برخلاف سیستم Bowden که اکسترودر جدا از هد چاپ است.

این طراحی باعث می‌شود انتقال فیلامنت به نازل بسیار کوتاه و مستقیم باشد که معمولاً مشکلات مکانیکی کمتری ایجاد می‌کند. البته به‌دلیل وزن اضافی اکسترودر روی هد چاپ، ممکن است در برخی پرینترهای با بهینه‌سازی پایین، لرزش‌هایی ایجاد شود که می‌تواند به کمی کاهش دقت و ایجاد آثار ناخواسته روی مدل منجر شود.

یکی از مزایای مهم اکستروژن مستقیم این است که برای چاپ مواد انعطاف‌پذیر مانند TPU بسیار مناسب‌تر است. علت آن هم فاصله کوتاه بین اکسترودر و نازل است که احتمال گیر کردن یا جمع شدن فیلامنت را کاهش می‌دهد و به چاپ روان‌تر کمک می‌کند.

در مجموع، اکستروژن مستقیم یکی از اصطلاحات تخصصی پرینتر سه بعدی است که درک آن به انتخاب بهتر تجهیزات و مواد اولیه برای چاپ کمک می‌کند.

8.اکستروژن دوگانه (Dual Extrusion) در پرینتر سه بعدی: چاپ با چند رنگ و چند ماده

یکی از اصطلاحات مهم در دنیای اصطلاحات پرینتر سه بعدی، اکستروژن دوگانه (Dual Extrusion) است که به سیستم‌هایی گفته می‌شود که در آن پرینتر سه بعدی می‌تواند از دو فیلامنت مختلف به‌صورت همزمان استفاده کند. این قابلیت امکان چاپ چند رنگ، ساخت ساپورت‌های قابل حل شدن و یا استفاده از چند ماده مختلف را در یک چاپ فراهم می‌کند.

انواع مختلفی از سیستم‌های اکستروژن دوگانه وجود دارد؛ از جمله سیستم IDEX که دو هد چاپ مستقل روی یک گانتری دارد، سیستم دو نازل (دو هات‌اند) در یک هد چاپ، و سیستم «میکسینگ» که دو یا چند تیوب Bowden به یک نازل مشترک منتهی می‌شوند.

علاوه بر پرینترهایی که به‌صورت کارخانه‌ای با دو اکسترودر عرضه می‌شوند، برای پرینترهای تک اکسترودر نیز آپگریدها و راهکارهای DIY (خودت انجام بده) وجود دارد. همچنین دستگاه‌هایی مانند Mosaic Palette 3 به کاربران امکان چاپ چند رنگ را روی هر پرینتری می‌دهند.

سیستم‌های اکستروژن دوگانه امکانات جدیدی برای پرینتر سه بعدی باز می‌کنند؛ از چاپ قطعات تقویت شده با مواد قوی‌تر تا تولید مدل‌های رنگی جذاب که در پروژه‌های حرفه‌ای و صنعتی کاربرد فراوانی دارند.

9.اصطلاح پا فیل (Elephant’s Foot) در پرینتر سه بعدی: علت و راهکارهای رفع آن

اصطلاح پا فیل (Elephant’s Foot) است یکی از اصطلاحات پرینتر سه بعدی است که به مشکل پهن شدن بیش از حد لایه‌های ابتدایی چاپ FDM اشاره دارد. این مشکل زمانی رخ می‌دهد که لایه‌های اول یا چند لایه اول از حد مورد نظر عریض‌تر چاپ می‌شوند و بخشی از مدل که روی صفحه ساخت قرار دارد، بزرگ‌تر از اندازه اصلی به نظر می‌رسد.

علت اصلی این پدیده، فشرده شدن زیاد لایه‌های ابتدایی است؛ هم فشار نازل برای چسباندن اولین لایه به صفحه ساخت و هم فشار وزن مدل روی آن. این باعث می‌شود که لایه اول از مرزهای دقیق مدل فراتر رود و ظاهر نامناسبی ایجاد کند.

برای رفع این مشکل، تراز مجدد صفحه ساخت (Bed Leveling) و تنظیم ارتفاع مناسب اولین لایه بسیار موثر است. علاوه بر این، تغییر دمای صفحه ساخت و شدت فن خنک‌کننده نیز می‌تواند به کاهش این مشکل کمک کند. در نهایت، چاپ مدل روی رافت (Raft) نیز یک راهکار قطعی برای جلوگیری از ایجاد پا فیل است.

10.محفظه (Enclosure) در پرینتر سه بعدی: اهمیت و کاربردها

محفظه در بین اصطلاحات پرینتر سه بعدی به یک پوشش یا جعبه‌ای گفته می‌شود که محیط کنترل‌شده‌ای را در اطراف دستگاه چاپ سه‌بعدی فراهم می‌کند. اگرچه بسیاری از کاربران پرینترهای FDM خانگی نیازی به آن ندارند، اما برای چاپ دقیق با مواد حساس‌تر و مستعد تغییر شکل مانند ABS یا ASA، استفاده از محفظه ضروری است.

مزیت اصلی محفظه‌ها، تثبیت دمای محیط اطراف چاپگر است که باعث بهبود کیفیت چاپ و کاهش مشکلات ناشی از تغییرات دما می‌شود. در چاپ‌های رزینی نیز محفظه‌ها جزو لوازم الزامی به حساب می‌آیند و تقریباً همه پرینترهای رزینی با یک محفظه عرضه می‌شوند.

11.اکسترودر، هات‌اند و نازل در پرینتر سه بعدی: اجزای کلیدی چاپ FDM

از بین اصطلاحات پرینتر سه بعدی سه از اصطلاحاتی که به کرار به گوشتان میخورد ،اکسترودر، هات‌اند و نازل هستند. اینها سه جزء اصلی که همه پرینترهای FDM دارند:

• اکسترودر موتوری با چرخ‌دنده است که رشته فیلامنت را به سمت هات‌اند پرینتر هدایت می‌کند.
• هات‌اند شامل بخش‌هایی مانند گردن هات‌اند (throat)، بخش جداساز حرارتی (heat break)، بلوک حرارتی (heat block) و دیگر قطعات است. این قسمت با استفاده از کارتریج حرارتی، فیلامنت را گرم می‌کند تا از حالت جامد به مایع تبدیل شود.
• نازل قطعه کوچکی است که به هات‌اند متصل می‌شود و جایی است که فیلامنت مذاب از آن عبور می‌کند. نازل با جذب حرارت هات‌اند، فیلامنت را ذوب می‌کند و از طریق سوراخ کوچک نوک آن، ماده مذاب خارج و روی بستر چاپ قرار می‌گیرد.

کل این مجموعه در قالب هد چاپ (printhead) کنار هم قرار دارند که روی سه محور مختلف حرکت می‌کند تا لایه‌های پلاستیک را به صورت دقیق ترسیم کند. علاوه بر هات‌اند، نازل و اکسترودر (در مدل‌های مستقیم)، هد چاپ شامل فن خنک‌کننده قطعه، شروود (shroud) و فن هات‌اند نیز می‌شود.

12.فیلامنت: PLA، PETG، ABS و دیگر مواد پرکاربرد در چاپ سه‌بعدی

فیلامنت به‌عنوان سوخت پرینترهای سه‌بعدی FDM شناخته می‌شود و امروزه انواع مختلفی از مواد برای چاپ سه‌بعدی در دسترس است. محبوب‌ترین نوع فیلامنت، پلی‌لاکتیک اسید (PLA) است که به دلیل سهولت در استفاده معروف است، اما مقاومت و دوام کمتری نسبت به برخی مواد دیگر دارد.

از دیگر مواد پرکاربرد می‌توان به آکریلونیتریل بوتادین استایرن (ABS) و پلی‌اتیلن ترفتالات گلیکول‌دار (PETG) اشاره کرد. این مواد نسبت به PLA استحکام و دوام بیشتری دارند اما چاپ با آن‌ها به دلیل شرایط خاص دمایی و نیاز به تجهیزات خاص، کمی دشوارتر است.

13. فرم‌ویر(Firmware) و نرم‌افزار در چاپ سه‌بعدی

در پرینترهای سه‌بعدی، فرم‌ویر نقش واسطه بین نرم‌افزار و سخت‌افزار را ایفا می‌کند؛ این بخش کدهای G-code را خوانده و به دستگاه می‌گوید چگونه حرکت کند و عملیات چاپ را اجرا نماید. اگر بخواهید فرم‌ویر پیش‌فرض پرینتر خود را تغییر دهید، گزینه‌های مختلفی پیش رویتان است که محبوب‌ترین آن‌ها Marlin و Klipper هستند.

یکی از مزایای ارتقاء فرم‌ویر، دسترسی به امکانات جدید و پیشرفته‌تر چاپ است که ممکن است فرم‌ویرهای قدیمی‌تر از آن پشتیبانی نکنند. به عنوان مثال، بسیاری از فرم‌ویرهای قدیمی‌تر قابلیت توقف چاپ در میانه فرآیند را ندارند.

جالب است بدانید که فرم‌ویر Marlin علاوه بر پرینترهای سه‌بعدی، برای دستگاه‌های CNC نیز کاربرد دارد. در این حوزه نیز مراحل مختلفی برای رسیدن به نتیجه نهایی وجود دارد که می‌توانید برای هر مرحله نرم‌افزارهای تخصصی جداگانه انتخاب کنید یا از گزینه‌های همه‌کاره استفاده نمایید.

14.کد G (G-code) در چاپ سه‌بعدی

کد G یا جی کد یکی از اصطلاحات پرینتر سه بعدی است به زبان کنترلی پرینتر سه‌بعدی (و بیشتر دستگاه‌های CNC) اشاره دارد و پرینتر از طریق آن هدایت می‌شود. یک اسکریپت کد G در واقع فهرستی از دستوراتی است که به دستگاه می‌گوید چه عملیاتی انجام دهد؛ مثلاً حرکت دادن اجزا، اکسترود کردن فیلامنت و موارد مشابه.

معمولاً سازندگان پرینترها مستقیماً با کد G سروکار ندارند، اما هر بار که دمای دستگاه را تنظیم می‌کنید، نازل را حرکت می‌دهید یا فرآیند چاپ را شروع می‌کنید، در واقع دارید دستورات کد G را به پرینتر ارسال می‌کنید.

مثال‌هایی از دستورات کد G عبارت‌اند از:

• G1 که حرکت خطی را فعال می‌کند؛ یعنی وقتی موقعیتی را تنظیم می‌کنید، اکسترودر به طور مستقیم به آن نقطه حرکت می‌کند.
• G92 که موقعیت نازل را تعیین می‌کند؛ مثلاً G92 X10 Y10 Z10 نازل را در مختصات مشخص‌شده قرار می‌دهد.

15. اصطلاح ساختار داخلی یا پر شدگی داخلی (Infill) در پرینت سه‌ بعدی

Infill یکی از اصطلاحات پرینتر سه بعدی به معنی ساختار داخلی یا پرشدگی داخلی است. برخلاف پوسته‌ها یا محیط‌های بیرونی که شکل خارجی قطعه چاپ‌شده را تشکیل می‌دهند، ساختار داخلی (Infill) به ساختار داخل قطعه اشاره دارد. تنظیمات پر شدگی داخلی معمولاً در نرم‌افزار اسلایسر با دو گزینه اصلی کنترل می‌شود: الگو (Pattern) و چگالی (Density).

• الگو (Pattern): به شکل و ساختار پر کردن داخلی گفته می‌شود. بسته به نرم‌افزار اسلایسر شما، الگوهای مختلفی وجود دارد، مانند خطوط صاف، زیگزاگ، لانه‌زنبوری، مکعبی و جیروید (Gyroid). هر الگو مزایا و معایب خاص خود را دارد که روی زمان چاپ، استحکام و انعطاف‌پذیری تأثیر می‌گذارد.
• چگالی (Density): درصد پر بودن فضای داخلی قطعه است که از 0٪ (توخالی) تا 100٪ (کاملاً توپر) متغیر است. برای بیشتر چاپ‌ها، چگالی بین 15٪ تا 40٪ تعادل مناسبی بین زمان چاپ، مصرف مواد و استحکام فراهم می‌کند.

 

16.لایه رابط یا صفحه FEP؛ از اصطلاحات پرینتر سه بعدی رزینی

یکی از اصطلاحات پرینتر سه بعدی که مخصوص چاپگرهای رزینی مانند SLA، DLP و LCD است، «لایه رابط» یا همان صفحه FEP می‌باشد. این لایه در واقع یک فیلم شفاف و مقاوم است که کف مخزن رزین نصب می‌شود و نقش حیاتی در موفقیت فرآیند چاپ دارد. ورق FEP به نور UV اجازه می‌دهد تا از میان آن عبور کرده و رزین مایع را به‌درستی پخت کند. بدون وجود این لایه، هیچ مدل رزینی‌ای به‌درستی شکل نخواهد گرفت.

در دسته اصطلاحات پرینت سه بعدی، FEP Sheet به‌عنوان یکی از اجزای مصرفی شناخته می‌شود، چرا که پس از مدتی استفاده دچار خط و خش، تغییر شکل یا چسبندگی رزین می‌شود و باید تعویض گردد. اگر چاپ‌های شما ناگهان کیفیت خود را از دست داده‌اند یا مدل‌ها به پلتفرم نچسبیده‌اند، یکی از اولین مواردی که باید بررسی شود، سلامت همین ورق FEP است.

درک درست این‌گونه اصطلاحات تخصصی پرینتر سه بعدی به شما کمک می‌کند تا هنگام کار با چاپگرهای رزینی، تصمیم‌های دقیق‌تری بگیرید و از افت کیفیت چاپ جلوگیری کنید.

17. لایه‌ها (Layer)؛ پایه‌ و اساس شکل‌گیری مدل در چاپ سه‌بعدی

در بین اصطلاحات پرینتر سه بعدی، مفهوم «لایه» از پایه‌ای‌ترین مفاهیم است که درک آن برای هر کاربر پرینتر سه‌بعدی ضروری‌ست. در پرینت FDM، مدل نهایی از لایه‌های نازکی ساخته می‌شود که یکی پس از دیگری روی هم قرار می‌گیرند. هر لایه شامل دیواره‌ها (walls) و بخشی به‌نام پوسته یا infill/skin است که فضای داخلی مدل را پر می‌کند.

ارتفاع لایه یکی از مهم‌ترین تنظیمات در چاپ سه‌بعدی است. ارتفاع بیشتر لایه باعث می‌شود مدل سریع‌تر چاپ شود، اما در عوض از دقت و کیفیت ظاهری آن کم می‌شود و خطوط لایه‌ها بیشتر دیده می‌شوند. برای حل این مشکل، برخی نرم‌افزارهای اسلایسر از گزینه‌ای به‌نام adaptive layers استفاده می‌کنند که در نواحی با جزئیات کمتر، لایه‌ها را ضخیم‌تر و در بخش‌های حساس، آن‌ها را نازک‌تر می‌کند.

نکته مهم دیگر در این بخش از اصطلاحات پرینت سه بعدی، لایه اولیه (initial layer) است؛ لایه‌ای که مستقیماً روی صفحه ساخت تشکیل می‌شود. موفقیت یا شکست کل فرآیند چاپ تا حد زیادی به چسبندگی درست همین لایه به بستر بستگی دارد. عواملی مانند تراز بودن صفحه، دمای مناسب نازل، استفاده از چسب یا تمیز نگه‌داشتن صفحه ساخت، نقش کلیدی در موفقیت این مرحله دارند.

برای استحکام و ظاهر بهتر، معمولاً لایه‌های ابتدایی و انتهایی (top & bottom layers) به‌صورت کاملاً توپر (solid) چاپ می‌شوند و ضخامت پیشنهادی آن‌ها چیزی در حدود 0.8 میلی‌متر است. اگر لایه‌های بالا دچار مشکل‌هایی مثل تورفتگی یا ظاهر ناصاف باشند، می‌توان با تنظیماتی مانند ironing یا monotonic line order آن‌ها را اصلاح کرد.

18.زمان تابش هر لایه (Layer Cure Time)؛ از اصطلاحات تخصصی پرینترهای سه‌ بعدی رزینی

زمان تابش یا زمان کیور شدن هر لایه، یکی از اصطلاحات تخصصی در پرینترهای سه‌بعدی با فناوری‌های LCD و DLP است (نه SLA کلاسیک). این اصطلاح به مدت‌زمانی اشاره دارد که در آن هر لایه از رزین در معرض تابش نور فرابنفش (UV) قرار می‌گیرد تا سخت شود.

این زمان معمولاً بر حسب ثانیه تنظیم می‌شود و در تنظیمات نرم‌افزار اسلایسر قابل کنترل است. نکته مهم اینجاست که افزایش زمان تابش معمولاً باعث استحکام بیشتر مدل نهایی می‌شود. البته باید توجه داشت که زیاد کردن این زمان، می‌تواند بر زمان کل چاپ تأثیر بگذارد و در برخی موارد، جزئیات ظریف مدل را نیز تحت تأثیر قرار دهد.

اگر در حال یادگیری اصطلاحات پرینتر سه بعدی رزینی هستید یا می‌خواهید درک بهتری از عملکرد چاپگرهای رزینی داشته باشید، مفهوم Layer Cure Time یکی از کلیدهای اصلی در دستیابی به کیفیت بالا و چاپ موفق محسوب می‌شود.

19.ارتفاع لایه (Layer Height)؛ از مفاهیم تاثیرگذار بر کیفیت نهایی چاپ سه‌بعدی

یکی دیگر از اصطلاحات کلیدی در دنیای پرینت سه‌ بعدی، «ارتفاع لایه» یا Layer Height است؛ یعنی ضخامت هر لایه‌ای که در حین چاپ ساخته می‌شود. این مؤلفه مستقیماً بر ظاهر، زمان چاپ و جزئیات مدل نهایی تأثیر می‌گذارد.

در پرینترهای سه‌بعدی FDM، ارتفاع لایه معمولاً در محدوده 0.05 تا 0.3 میلی‌متر قرار دارد، اما هرچه این عدد کمتر باشد، لایه‌ها کمتر به چشم می‌آیند و سطح کار نهایی صاف‌تر و با کیفیت‌تر خواهد بود. در عوض، کاهش ارتفاع لایه باعث افزایش چشمگیر زمان چاپ می‌شود.

در مقابل، پرینترهای رزینی (مانند LCD و DLP) قادر به تولید لایه‌هایی با ارتفاع بسیار کم و دقت بالا هستند که معمولاً بر حسب میکرون سنجیده می‌شود. همین ویژگی باعث می‌شود چاپگرهای رزینی برای قطعات دقیق و جزئیات ظریف‌تر گزینه‌ی بهتری باشند.

20. اصطلاح اورهنگ (Overhangs) در پرینت سه بعدی

یکی از چالش‌برانگیزترین اصطلاحات پرینتر سه بعدی، «اورهنگ» یا Overhang است. این اصطلاح به بخش‌هایی از مدل گفته می‌شود که با زاویه‌ای از محور عمودی (محور Z) خارج شده‌اند و بدون هیچ پایه‌ای، در هوا معلق باقی می‌مانند. در این شرایط، لایه‌های جدید عملاً بدون تکیه‌گاه روی هوا چاپ می‌شوند و همین مسئله می‌تواند باعث افت کیفیت، اعوجاج و حتی شکست چاپ شود.

زاویه اورهنگ معمولاً با تست پرینت مشخص می‌شود. بسیاری از چاپگرها قادرند زوایای تا ۴۵ درجه را بدون نیاز به ساپورت به خوبی چاپ کنند، اما در زوایای بالاتر، افتادگی لایه‌ها (drooping) رایج است و استفاده از ساپورت یا تغییر تنظیمات، ضروری می‌شود.

برای بهبود عملکرد در چاپ اورهنگ‌ها، می‌توان از این ترفندها استفاده کرد:

• افزایش سرعت فن خنک‌کننده برای سفت شدن سریع‌تر فیلامنت
• کاهش دمای نازل برای خنک شدن سریع‌تر مواد
• کاهش سرعت چاپ برای بهبود کنترل و چسبندگی لایه‌ها
• استفاده از لایه‌های ضخیم‌تر برای مقاومت بیشتر در برابر خم شدن

در برخی نرم‌افزارهای حرفه‌ای مانند PrusaSlicer، حتی می‌توان از تکنیک‌های خاصی مانند Arc Overhangs استفاده کرد که امکان چاپ اورهنگ‌هایی تا زاویه ۹۰ درجه را هم فراهم می‌کند، هرچند این روش‌ها هنوز آزمایشی و حساس به پیچیدگی طراحی و شرایط پرینتر هستند.

21.اصطلاح پُست‌پراسسینگ (Post-Processing)

در دنیای اصطلاحات پرینتر سه‌ بعدی، «پُست‌پراسسینگ» یا Post-Processing به عنوان یکی از مراحل کلیدی پس از پایان چاپ شناخته می‌شود. برخلاف تصور رایج، چاپ سه‌بعدی پایان کار نیست. این مرحله شامل مجموعه اقداماتی است که برای بهبود ظاهر، کیفیت یا کارایی قطعه پس از چاپ انجام می‌شود. بسته به نوع تکنولوژی مورد استفاده (FDM یا رزینی)، روش‌ها و جزئیات پست‌پراسسینگ متفاوت است، اما در هر دو حالت می‌تواند تأثیر چشمگیری بر نتیجه نهایی بگذارد. 

در چاپگرهای FDM، معمولاً شاهد خطوط لایه‌های قابل مشاهده هستیم؛ بنابراین سنباده‌زنی، بتونه‌کاری، رنگ‌آمیزی و استفاده از روش‌هایی مثل اسموتینگ با بخار استون (برای ABS) رایج است. در چاپ‌های رزینی، پس از پایان چاپ، قطعه باید با الکل شسته شود، سپس در معرض نور UV قرار بگیرد تا کاملاً پخته شود. پس از آن، اقداماتی مانند سنباده‌زنی، اصلاح جزئیات و رنگ‌آمیزی می‌تواند انجام شود.

کاربرد پست‌پراسسینگ تنها به ظاهر زیبا محدود نمی‌شود. بسیاری از هنرمندان، سازندگان قطعات دکوراتیو یا علاقه‌مندان به کازپلی از این مرحله برای تبدیل قطعات پلاستیکی به اشیایی شبیه فلز، چوب یا حتی سنگ استفاده می‌کنند. اضافه کردن بافت، رنگ‌های متالیک یا جلوه‌های خاص مثل اکلیل نیز در همین مرحله انجام می‌شود. پس اگر به دنبال نتیجه‌ای حرفه‌ای، طبیعی و چشمگیر هستید، پست‌پراسسینگ را فراموش نکنید؛ چون واقعاً «جادو» از اینجا شروع می‌شود.

22.صفحه ساخت (Print Bed) یا صفحه زیرین (Build Plate)؛ از اصطلاحات مهم پرینتر سه بعدی

صفحه ساخت یا صفحه زیرین، سطحی است که مدل در حال چاپ روی آن قرار می‌گیرد و از قطعه هنگام فرآیند چاپ حمایت می‌کند.

در پرینترهای FDM، صفحه ساخت معمولاً مجموعه‌ای چند قسمتی است که شامل مکانیزم‌های حرکتی مانند ریل‌های خطی، المنت‌های حرارتی و سطح صاف یا بافت‌دار می‌شود. بسیاری از کاربران حرفه‌ای این صفحه را با انتخاب مواد مختلف مثل شیشه یا پلی‌پروپیلن، نوع سطح (صاف یا بافت‌دار) و اندازه، شخصی‌سازی می‌کنند تا بهترین چسبندگی و کیفیت لایه اول را داشته باشند. همچنین استفاده از روش‌هایی مثل چسب، نوار چسب یا اسپری مو نیز برای افزایش چسبندگی و بهبود کیفیت صفحه ساخت رایج است.

از سوی دیگر، در اکثر پرینترهای رزینی، صفحه ساخت به صورت یک قطعه‌ی یکپارچه و محکم طراحی شده است که مستقیماً مدل روی آن شکل می‌گیرد. این اصطلاح از مهم‌ترین اصطلاحات پرینتر سه بعدی است که باید با آن آشنا باشید تا بتوانید بهترین نتیجه را از پرینت خود بگیرید.

23.ریپ‌راپ (RepRap)؛ یکی از اصطلاحات کلیدی در دنیای پرینتر سه بعدی

ریپ‌راپ مخفف عبارت «Replicating Rapid Prototyper» است، پروژه‌ای که در سال ۲۰۰۵ آغاز شد تا پرینترهای سه‌بعدی ارزان‌قیمت، متن‌باز و تا حد زیادی خودتکثیرشونده تولید کند. هدف اصلی این پروژه، ساخت دستگاه‌هایی بود که بتوانند قطعات زیادی از خودشان را به کمک چاپ سه‌بعدی بسازند و به این ترتیب، تولید پرینترهای سه‌بعدی با هزینه پایین‌تر و دسترسی آسان‌تر را ممکن کنند.

پروژه ریپ‌راپ موفقیت زیادی کسب کرد و بسیاری از مدل‌های مشهور پرینتر سه‌بعدی مانند Prusa i3 و RepRap Mendel از دل این طرح بیرون آمدند و همچنان در حال توسعه هستند.

این پروژه باعث رونق و گسترش فناوری پرینتر سه‌بعدی در جهان شد و به ایجاد امید برای روش‌های نوین تولید کمک کرد. امروزه، اصطلاح «ریپ‌راپ» به بسیاری از پرینترها و پروژه‌های الهام‌گرفته از این ابتکار گفته می‌شود و یکی از مهم‌ترین اصطلاحات پرینتر سه بعدی است که باید آن را بشناسید.

24.رزین (فتوپلیمر) و تانک (Vat)؛ مواد و محفظه‌های اصلی پرینترهای نوری

رزین حساس به نور، ماده اولیه‌ای است که در پرینترهای SLA، DLP و LCD استفاده می‌شود. این ماده به صورت یک مایع چسبناک است که با تابش نور UV به قطعات سخت و جامد تبدیل می‌شود. مانند فیلامنت‌ها، رزین‌ها نیز انواع مختلفی دارند؛ از جمله رزین‌های عمومی، مقاوم، انعطاف‌پذیر و قابل ریخته‌گری.

اگر رزین را فیلامنت پرینترهای نورانی بدانیم، تانک یا محفظه‌ای که رزین در آن نگهداری می‌شود، مانند قرقره‌ی فیلامنت در پرینترهای FDM است.

یکی از چالش‌های مهم برای دارندگان پرینترهای LCD، DLP و SLA، تمیز کردن تانک رزین است. پس از پایان هر چاپ، رزین باقی‌مانده اگر در معرض نور قرار گیرد ممکن است سخت شود. بنابراین همیشه باید رزین باقی‌مانده را خالی کرده و تانک را تمیز کنید، چرا که رزین سخت شده بسیار دشوار پاک می‌شود.

25.بازگشت (Retraction)

اصطلاح Retraction یا بازگشت، از بین اصطلاحات پرینتر سه بعدی FDM، به عملی گفته می‌شود که در آن اکسترودر جهت حرکت فیلامنت را معکوس می‌کند، یعنی فیلامنت را از نازل (hot end) به عقب می‌کشد. این کار معمولاً در فاصله‌های کوتاه و بین دفعات اکسترود انجام می‌شود و یکی از راه‌های مؤثر برای جلوگیری از ایجاد رشته‌های اضافی (stringing) روی قطعه است.

در نرم‌افزار اسلایسر می‌توانید تنظیمات بازگشت را مدیریت کنید؛ دو پارامتر اصلی وجود دارد:

• مسافت بازگشت (Retraction Distance) که تعیین می‌کند فیلامنت چقدر عقب کشیده شود،
• سرعت بازگشت (Retraction Speed) که مشخص می‌کند این عقب کشیدن با چه سرعتی انجام شود.

میزان بازگشت بسته به نوع پرینتر و تنظیمات اکسترودر متفاوت است. به طور معمول، اگر از اکسترودر مستقیم (Direct Extruder) استفاده می‌کنید، طول و سرعت بازگشت باید کمتر و کندتر از اکسترودر نوع Bowden باشد.

26.اصطلاحات اسکیرت (Skirt)، برم (Brim) و رافت (Raft)

سه اصطلاح  اسکیرت (Skirt)، برم (Brim) و رافت (Raft) از بین اصطلاحات پرینتر سه بعدی، به نمونه‌هایی از بخش‌های اضافی چاپ‌شده گفته می‌شود که برای بهبود کیفیت و چسبندگی لایه‌ی اول به سطح چاپ استفاده می‌شوند. این گزینه‌ها معمولاً در نرم‌افزار اسلایسر قابل فعال‌سازی و تنظیم هستند.

• اسکیرت (Skirt): یک خط جدا از مدل چاپ شده است که اطراف مدل را احاطه می‌کند. اسکیرت به چسبندگی مدل به بستر کمکی نمی‌کند، اما به «پرایم» شدن نازل کمک کرده و قبل از شروع چاپ اصلی، از تنظیم بودن سطح بستر اطمینان حاصل می‌کند.
• برم (Brim): چندین خط متصل به پایه‌ی مدل است که در اطراف آن گسترده می‌شود. برم که بعد از چاپ جدا می‌شود، چسبندگی اضافی به قطعه می‌دهد بدون اینکه مصرف فیلامنت یا زمان چاپ زیادی داشته باشد. همچنین برم می‌تواند در جلوگیری از تاب‌خوردگی (Warping) مؤثر باشد.
• رافت (Raft): یک سکوی چاپ سه‌بعدی است که قطعه روی آن ساخته می‌شود. رافت به طور مؤثر مشکلات احتمالی بین قطعه و بستر چاپ را از بین می‌برد. از بین این سه گزینه، رافت بیشترین مصرف فیلامنت و زمان چاپ را دارد اما کارآمدترین روش برای تضمین چسبندگی و کیفیت لایه اول است.

27. اسلایسر (Slicer)

نرم افزار اسلایسر یا برنامه برش‌دهنده، یکی از بخش‌های کلیدی و حیاتی در فرآیند چاپ سه‌بعدی است. این نرم‌افزار وظیفه دارد فایل مدل سه‌بعدی شما را به مجموعه‌ای از دستورات کد G تبدیل کند؛ یعنی همان زبان برنامه‌نویسی که پرینتر سه‌بعدی برای ساخت مدل به آن نیاز دارد. بدون استفاده از اسلایسر، عملاً چاپ امکان‌پذیر نیست.

تنوع نرم‌افزارهای اسلایسر بسیار بالاست و هر کدام با ویژگی‌ها و قابلیت‌های مختلف، به کاربران اجازه می‌دهند تنظیمات چاپ را دقیقاً مطابق نیاز خود تغییر دهند. برای چاپگرهای FDM، برنامه‌هایی مانند Cura، PrusaSlicer و Simplify3D شناخته شده‌اند. در دنیای چاپ رزینی هم نرم‌افزارهایی مانند ChiTuBox و Lychee محبوب هستند.

مهم‌ترین مزیت اسلایسر، توانایی کنترل دقیق تنظیمات چاپ است. شما می‌توانید از طریق این نرم‌افزارها مشکلات رایجی مثل تاب‌خوردگی (Warping) یا رشته‌کشی (Stringing) را کاهش دهید یا کاملاً رفع کنید. علاوه بر این، می‌توان تنظیمات دلخواه را به صورت پروفایل ذخیره کرد تا برای چاپ‌های بعدی با فیلامنت یا مدل‌های مختلف، فقط با انتخاب پروفایل، همه چیز به سرعت آماده شود.

در واقع، یادگیری اصطلاحات پرینتر سه‌ بعدی بدون درک عملکرد اسلایسر، ناقص است چرا که تمام فرایند چاپ توسط این نرم‌افزار کنترل می‌شود و مهارت در کار با آن، کلید موفقیت در چاپ سه‌بعدی است.

28. فایل‌های STL و OBJ؛ دو فرمت مهم در پرینتر سه‌بعدی

در دنیای چاپ سه‌بعدی، فایل‌های STL و OBJ دو فرمت رایج و پرکاربرد برای ذخیره مدل‌های سه‌بعدی قابل چاپ هستند. وقتی طراحی سه‌بعدی‌ای را از اینترنت دانلود می‌کنید، معمولاً این دو فرمت بهترین گزینه‌ها برای دریافت مدل شما هستند، چون اکثر نرم‌افزارهای اسلایسر توانایی وارد کردن (Import) این فرمت‌ها را دارند.

فایل STL بیشتر برای توصیف سطح هندسی مدل استفاده می‌شود و بسیار ساده و کم‌حجم است. از طرف دیگر، فایل OBJ علاوه بر هندسه، می‌تواند اطلاعات رنگ و بافت مدل را هم ذخیره کند که در برخی موارد کاربردی‌تر است.

آشنایی با این اصطلاحات پرینتر سه‌ بعدی کمک می‌کند بهتر بدانید چگونه مدل‌های مورد نیازتان را تهیه و آماده چاپ کنید و از چه فرمتی باید استفاده کنید تا بهترین نتیجه را در چاپ سه‌بعدی خود به دست آورید.

29.ساپورت‌ها (Supports)؛ بخش جدایی‌ناپذیر در اصطلاحات پرینتر سه‌ بعدی

اگر تازه با دنیای پرینت سه بعدی آشنا شدید احتمالا یکی از اصطلاحات پرینتر سه بعدی که زیاد به گوشتان خورده اصطلاح” ساپورت در پرینت سه بعدی ” است. در پرینت سه‌بعدی، ساپورت‌ها یا همان سازه‌های پشتیبان، گزینه‌ای هستند که می‌توانید در نرم‌افزار اسلایسر برای چاپ مدل فعال کنید. وظیفه ساپورت‌ها این است که از قسمت‌های آویزان یا به اصطلاح Overhang مدل پشتیبانی کنند. مثلاً اگر بخواهید حرف «T» را به صورت ایستاده پرینت بگیرید، برای حفظ تعادل و جلوگیری از افتادن یا خراب شدن لایه‌های بالایی، به ساپورت نیاز دارید.

البته گاهی هم می‌توان بدون ساپورت این قسمت‌ها را چاپ کرد، اما بسته به شکل مدل، تراکم داخلی (Infill) و سایر تنظیمات، استفاده از ساپورت‌ها کمک می‌کند چاپ با کیفیت‌تر و بدون مشکل انجام شود.

در نرم‌افزار اسلایسر می‌توانید تنظیم کنید که ساپورت‌ها در چه زاویه‌ای و با چه ساختاری چاپ شوند؛ همچنین بعد از چاپ، این ساپورت‌ها به راحتی با دست یا ابزارهایی مثل انبر قابل جدا کردن هستند.

Thingiverse، Printables.30: سایت‌های مدل‌های آماده 

گاهی ممکن است بخواهید خودتان مدل سه‌بعدی طراحی کنید، اما گاهی هم دوست دارید کار ساده‌تر باشد؛ یعنی مدل آماده دانلود کنید، اسلایس کنید و مستقیم چاپ کنید. در این حالت، سایت‌های زیادی وجود دارند که مدل‌های رایگان و حتی پولی برای پرینتر سه‌بعدی ارائه می‌کنند.

از بین اصطلاحات پرینتر سه بعدی پر تکرار، عبارت‌های Thingiverse، Printables، MyMiniFactory و Cults به معروف‌ترین سایت‌های دانلود فایل STL آماده اشاره دارند. بسته به نیاز و سلیقه‌تان، هر مدل از تاس بازی و فیگورهای اکشن گرفته تا مجسمه‌های هنری و شخصیت‌های انیمه را می‌توانید در این سایت‌ها پیدا کنید. بنابراین، داشتن آشنایی با این منابع یکی از اصطلاحات پرینتر سه‌ بعدی در دنیای واقعی است که کمک می‌کند به سرعت مدل دلخواه خود را پیدا کنید و چاپ کنید.

31. ارتقاءها و تغییرات (Upgrades & Mods)؛ اصطلاحی مهم در دنیای پرینتر سه‌ بعدی

دنیای پرینتر سه‌بعدی تنوع زیادی دارد، هم از نظر تکنولوژی و هم قیمت. اگر شما از علاقه‌مندان به پرینترهای خانگی FDM باشید، احتمالاً همیشه می‌توانید بخش‌هایی از دستگاه خود را بهبود دهید. برخلاف پرینترهای رزینی که معمولاً با امکانات پایه کامل عرضه می‌شوند و تغییرات کمی نیاز دارند، در پرینترهای FDM امکان ارتقاء و تغییرات بیشتر است.

این ارتقاءها می‌توانند شامل خرید قطعاتی مثل صفحه ساخت بهتر برای افزایش چسبندگی یا افزودن قابلیت‌هایی مثل OctoPrint برای مدیریت آسان‌تر چاپ باشند. برخی از این تغییرات را می‌توان با قطعات ساده‌ای مثل LED، پیچ و مهره یا حتی محصولات IKEA در خانه انجام داد. البته همه این ارتقاءها برای همه پرینترها مناسب نیستند و باید با توجه به مدل و سری دستگاه انتخاب شوند. برای مثال، سری Ender 3 از Creality، نمونه‌ای از پرینترهایی است که به لطف این تغییرات پیشرفت‌های چشمگیری داشته‌اند.

32.تاب‌خوردگی (Warping)؛ یکی از مشکلات رایج در چاپ FDM

تاب‌خوردگی یا Warping یکی از پرتکرارترین اصطلاحات پرینتر سه بعدی است. تاب‌خوردگی زمانی رخ می‌دهد که بخشی از پایه مدل چاپ‌شده از صفحه ساخت جدا شود. این مشکل معمولاً به دلیل اختلاف دما بین لایه‌های مختلف چاپ به وجود می‌آید و می‌تواند کیفیت نهایی مدل را تحت تأثیر قرار دهد. عوامل مختلفی مثل دمای محیط نامناسب یا عدم چسبندگی کافی به صفحه ساخت، این مشکل را تشدید می‌کنند.

برای کاهش تاب‌خوردگی راهکارهای متعددی وجود دارد که از جمله‌ی آنها می‌توان به کنترل دقیق دمای محیط با استفاده از محفظه چاپ (Enclosure)، فعال کردن گزینه‌هایی مثل برم (Brim) یا رافت (Raft) در نرم‌افزار اسلایسر، و استفاده از چسب یا اسپری مو روی صفحه ساخت اشاره کرد. این روش‌ها به بهبود چسبندگی لایه اول و کاهش انقباض‌های ناگهانی کمک می‌کنند و در نهایت باعث می‌شوند مدل شما کیفیت بهتری داشته باشد.

33.محورهای X، Y و Z در پرینتر سه‌بعدی؛ ابعاد اصلی حرکت دستگاه

در پرینترهای سه‌بعدی، محورهای X، Y و Z نشان‌دهنده سه بعد اصلی هستند که دستگاه در آنها حرکت می‌کند و به ترتیب جهت‌های افقی و عمودی چاپ را مشخص می‌کنند. البته این دسته از اصطلاحات پرینتر سه بعدی معمولاً برای اشاره به اجزایی به کار می‌روند که در این جهت‌ها حرکت می‌کنند، مثل گانتری X که فریم یا اسکلت متحرکی است که در جهت محور X جابجا می‌شود.

گانتری‌ها نقش بسیار مهمی در حرکت دقیق هد پرینت یا همان نازل‌ها دارند و با استفاده از قطعاتی مانند ریل‌های خطی، بلبرینگ‌ها یا میله‌های لغزنده، حرکت نرم و بدون لرزش در محورهای XY را ممکن می‌کنند. این سیستم‌ها تضمین می‌کنند که پرینتر بتواند با دقت بالا و بدون خطا، لایه به لایه مدل را بسازد.

34.تنظیم Z Offset؛ کلیدی برای بهبود چسبندگی لایه اول در پرینت FDM

یکی از مشکلات رایج و گاهی کلافه‌کننده در پرینترهای FDM، چسبندگی نامناسب لایه اول به صفحه ساخت است که دلایل مختلفی مانند نوع فیلامنت، جنس صفحه ساخت، دمای صفحه، سرعت چاپ، نیاز به تراز کردن یا تمیز کردن صفحه و همچنین تنظیم Z offset دارد.

اصطلاح Z offset یکی از اصطلاحات پرینتر سه بعدی است که به فاصله بین نازل و موقعیت صفر محور Z (Z home) اشاره دارد. معمولاً نیازی به تنظیم مداوم آن نیست، اما اگر صفحه ساخت را به صفحه‌ای ضخیم‌تر مانند شیشه تغییر دهید، ممکن است لازم باشد این مقدار را تنظیم کنید.

همچنین می‌توانید در هنگام پرینت، با قابلیت «Baby Steps» از رابط کاربری پرینتر، Z offset را به صورت دقیق تنظیم کنید تا نازل لایه اول را به درستی روی صفحه قرار دهد، بدون اینکه صفحه را خط بیندازد یا نازل بیش از حد به آن بچسبد.

با اینکه این مسئله همیشه اتفاق نمی‌افتد، آشنایی با مفهوم Z offset و نحوه تنظیم آن برای بهبود کیفیت چاپ بسیار مفید است.

جمع بندی

در دنیای رو‌به‌رشد چاپ سه‌بعدی، آشنایی با اصطلاحات پرینتر سه بعدی نه‌تنها به درک بهتر فرآیند کمک می‌کند، بلکه باعث می‌شود سریع‌تر مشکلات را حل کنید، تنظیمات را دقیق‌تر انجام دهید و در نهایت به نتایج باکیفیت‌تری برسید. همان‌طور که در این مقاله دیدید، اصطلاحات تخصصی پرینتر سه بعدی می‌توانند از مفاهیم پایه مثل “ساخت افزایشی” گرفته تا جزئیاتی مانند “بریجینگ” یا “اکسترودر بودن” را در بر بگیرند.

اگر در حین کار یا مطالعه با اصطلاحات پرینت سه بعدی جدید یا نامفهومی مواجه شدید که در این لیست وجود نداشت، خوشحال می‌شویم در بخش کامنت‌ها از ما بپرسید.

همچنین اگر به دنبال تجربه‌ای بی‌دردسر و حرفه‌ای در زمینه چاپ سه‌بعدی هستید، می‌توانید از خدمات پرینت سه‌ بعدی ما استفاده کنید. ما در ماداتکنولوژی به عنوان شریک تجاری قابل اعتماد شما، از مشاوره در انتخاب نوع ماده تا آماده‌سازی فایل و اجرای دقیق چاپ، در کنارتان هستیم تا بهترین نتیجه را بگیرید. فقط کافی است با ما تماس بگیرید یا فرم ثبت سفارش را پر کنید.