بهترین تنظیمات پرینتر سه بعدی برای چاپ بی‌نقص و حرفه‌ای

اگر به‌تازگی وارد دنیای پرینت سه‌بعدی شده‌اید یا حتی تجربه‌ی زیادی در این حوزه دارید، احتمالاً با اهمیت تنظیمات پرینتر سه‌ بعدی آشنا هستید. بدون تنظیمات دقیق و مناسب، حتی بهترین پرینترها و باکیفیت‌ترین فایل‌های مدل نیز نمی‌توانند نتیجه مطلوبی ارائه دهند. تنظیماتی که در نرم‌افزارهایی مانند Cura، PrusaSlicer یا Simplify3D اعمال می‌کنید، تعیین می‌کنند که چاپگر شما با چه سرعت، دما، ضخامت لایه و کیفیتی مدل را پرینت کند.

نکته‌ای که بسیاری از کاربران نادیده می‌گیرند این است که هر پرینتر، هر متریال و حتی هر مدل سه‌بعدی نیازمند تنظیمات خاص خود است. بنابراین، شناخت دقیق تنظیمات پرینتر 3 بعدی، تنظیم پرینتر سه بعدی و حتی نحوه‌ی استفاده صحیح از تنظیمات چاپگر سه بعدی برای رسیدن به بهترین کیفیت چاپ کاملاً ضروری است.

در این مقاله، به 10 مورد از مهم‌ترین تنظیمات پرینتر سه‌ بعدی در اسلایسرها خواهیم پرداخت؛ تنظیماتی که دانستن آن‌ها می‌تواند تفاوت بین یک چاپ بی‌نقص و یک پروژه ناموفق باشد.

1. تنظیم دمای نازل و بستر چاپ در تنظیمات پرینتر سه‌ بعدی

یکی از مهم‌ترین بخش‌ها در تنظیمات پرینتر سه‌ بعدی، انتخاب دمای مناسب برای نازل و بستر چاپ است. این دو گزینه در نرم‌افزارهای اسلایسر نقشی کلیدی در کیفیت چاپ دارند و اولین چیزی هستند که هنگام کار با فیلامنت جدید باید تنظیم شوند.

دمای نازل به‌طور مستقیم بر میزان ذوب شدن فیلامنت تأثیر می‌گذارد. اگر دما بیش از حد بالا باشد، چاپ شما با مشکل اِفزایش بیش از حد مواد (over-extrusion) مواجه خواهد شد و ظاهر مدل پر از برآمدگی و لکه‌های ناخواسته می‌شود. از طرفی، اگر دما خیلی پایین باشد، کاهش خروجی مواد (under-extrusion) رخ می‌دهد و لایه‌ها به‌درستی روی هم قرار نمی‌گیرند. برای تعیین دمای بهینه، معمولاً از مدل‌های آزمایشی مثل برج دما (temperature tower) استفاده می‌شود.

در کنار نازل، دمای بستر چاپ (heated bed) نیز اهمیت زیادی دارد. تنظیم صحیح آن باعث بهبود چسبندگی لایه اول به صفحه چاپ می‌شود و از مشکلاتی مثل وارپ شدن (warping) جلوگیری می‌کند. به‌طور کلی، بستر گرم‌تر چسبندگی بیشتری ایجاد می‌کند، اما اگر بیش از حد گرم شود، ممکن است باعث تغییر شکل قطعه شود. برخی از فیلامنت‌ها مانند فیلامنت ABS بدون تخت گرم اصلاً قابل استفاده نیستند.

در جدول زیر می‌توانید محدوده‌های دمای پیشنهادی برای برخی فیلامنت‌های پرکاربرد را مشاهده کنید. البته این اعداد ممکن است بسته به برند و نوع خاص فیلامنت کمی متفاوت باشند:

نوع فیلامنت	دمای نازل	دمای تخت چاپ
فیلامنت PLA	180–220 °C	40–60 °C
فیلامنت ABS	220–260 °C	80–110 °C
فیلامنت PETG	220–250 °C	70–90 °C
فیلامنت TPU	210–230 °C	40–60 °C
نایلون (Nylon)	240–270 °C	70–100 °C

یکی از اصول مهم در تنظیمات چاپگر سه بعدی این است که همیشه با دماهای پیشنهادی توسط تولیدکننده شروع کرده و با آزمون و خطا، مقدار دقیق و ایده‌آل را برای پرینتر و فیلامنت خود پیدا کنید.

2.تنظیم ارتفاع لایه در چاپگر سه بعدی؛ تعادل میان کیفیت، زمان و استحکام

یکی دیگر از تنظیمات کلیدی در تنظیمات پرینتر سه بعدی، انتخاب ارتفاع لایه (Layer Height) است. ارتفاع لایه به فاصله‌ی عمودی هر لایه از چاپ مربوط می‌شود و نقش مهمی در میزان جزئیات، استحکام قطعه و مدت زمان چاپ دارد. هرچه ارتفاع لایه کمتر باشد، تعداد لایه‌های بیشتری برای ساخت مدل نیاز است و در نتیجه کیفیت ظاهری بهتر و جزئیات دقیق‌تری در چاپ به دست می‌آید. اما در مقابل، زمان چاپ طولانی‌تر و در برخی موارد، استحکام قطعه کاهش می‌یابد.

در فرآیند تنظیم پرینتر سه بعدی، هدف یافتن تعادل میان سرعت، کیفیت و دوام است. بسیاری از کاربران حرفه‌ای از نظریه‌ای به نام «عدد جادویی» (Magic Number) استفاده می‌کنند. در این روش، ارتفاع لایه بر اساس مضربی از گام موتور استپر تعیین می‌شود. برای مثال، در چاپگرهایی مانند Ender 3 که گام حرکتی موتور 0.04 میلی‌متر است، ارتفاع‌های 0.16، 0.20 یا 0.24 میلی‌متر انتخاب‌های خوبی برای توازن میان کیفیت و سرعت هستند.

ارتفاع لایه کمتر، ظاهری صاف‌تر و لایه‌لایه‌های کمتر قابل مشاهده ایجاد می‌کند، اما زمان بیشتری برای چاپ نیاز دارد. اگرچه خطوط لایه حتی در حالت‌های بسیار دقیق هم ممکن است از نزدیک دیده شوند، اما با تکنیک‌های پرداخت پس از چاپ (post-processing) می‌توان تا حد زیادی آن‌ها را از بین برد یا جلوه ظاهری مدل را بهبود بخشید.

انتخاب مناسب ارتفاع لایه به مدل، کاربرد و اولویت‌های شما بستگی دارد. برای دستیابی به بهترین نتیجه در تنظیمات پرینتر 3 بعدی، بهتر است با مقادیر پیشنهادی شروع کرده و با آزمون‌ و خطا مقدار بهینه را برای پروژه‌های مختلف پیدا کنید.

3. تنظیم سرعت و شتاب در پرینتر سه بعدی

در ادامه بررسی مهم‌ترین تنظیمات پرینتر سه بعدی، نوبت به یکی از اثرگذارترین عوامل در کیفیت و زمان چاپ می‌رسد: سرعت و شتاب (Speed & Acceleration). سرعت در پرینت سه‌بعدی به معنای میزان حرکت هد چاپگر است و می‌تواند تأثیر مستقیمی بر نتیجه نهایی داشته باشد. در نگاه کلی، هر چه سرعت افزایش یابد، زمان چاپ کمتر می‌شود، اما این کاهش زمان معمولاً با افت کیفیت همراه است.

در بسیاری از نرم‌افزارهای اسلایسر مانند Cura یا PrusaSlicer، سرعت پیش‌فرض بر اساس نوع فیلامنت و ارتفاع لایه انتخاب می‌شود. با این حال، می‌توان سرعت‌های مختلفی مانند سرعت پر کردن داخلی (Infill)، دیواره‌ها (Wall)، یا لایه‌ اول را به‌صورت جداگانه تنظیم کرد. اگرچه اغلب بهتر است تنها سرعت اصلی را تغییر دهید، اما در صورت نیاز به چاپ سریع‌تر یا بررسی مشکلات کیفیت، تنظیم سرعت‌های فرعی هم می‌تواند مفید باشد.

شتاب (Acceleration) نیز در کنار سرعت نقش کلیدی دارد. در واقع، شتاب تعیین می‌کند که هد پرینتر چقدر سریع به سرعت مورد نظر برسد یا آن را کاهش دهد. اگر شتاب خیلی بالا باشد، به‌ویژه در زوایای تند و حرکات ناگهانی، احتمال ایجاد لرزش یا نقص‌هایی مانند «رینگینگ» (ringing) یا «گوستینگ» (ghosting) افزایش می‌یابد. برای کنترل بهتر این مسائل، تکنیک‌هایی مثل Input Shaping و Pressure Advance (یا Linear Advance) می‌توانند بسیار مفید باشند.

در فرآیند تنظیم پرینتر سه بعدی، باید تعادل مناسبی بین سرعت، شتاب و نرخ جریان فیلامنت برقرار شود؛ چرا که اگر سرعت بیش از حد باشد، ممکن است اکسترودر نتواند به‌درستی مواد را منتقل کند. همچنین توجه داشته باشید که فیلامنت‌هایی مانند PLA می‌توانند سرعت‌های بالاتری را تحمل کنند، اما مواد منعطف یا دمای بالاتر مانند TPU و ABS معمولاً نیاز به سرعت کمتر و تنظیمات دقیق‌تری دارند.

اگر به دنبال چاپی سریع‌تر هستید، فراموش نکنید که گاهی کاهش سرعت بهترین راه برای افزایش کیفیت است. با تنظیم درست این پارامترها در تنظیمات چاپگر سه بعدی، می‌توانید هم در زمان صرفه‌جویی کرده و هم از چاپ‌هایی با کیفیت بالا لذت ببرید.

4.تنظیم Retraction در پرینتر سه‌ بعدی

یکی دیگر از تنظیمات کلیدی در مسیر رسیدن به چاپی بی‌نقص، تنظیم Retraction یا جمع‌کردن فیلامنت است. این گزینه در نرم‌افزارهای اسلایسر تعیین می‌کند که نازل هنگام جابه‌جایی بدون اکستروژن، چقدر و با چه سرعتی فیلامنت را به عقب بکشد تا از نشت مواد جلوگیری شود. اگر این تنظیم درست انجام نشود، نتیجه‌اش رشته‌ها و پرزهای مزاحمی خواهد بود که بین بخش‌های مختلف مدل دیده می‌شود، چیزی که به آن «استرینگینگ» (Stringing) می‌گویند.

تنظیمات retraction شامل دو پارامتر اصلی است:

• فاصله بازکِشی (Retraction Distance): چقدر فیلامنت به عقب کشیده شود.
  
• سرعت بازکِشی (Retraction Speed): با چه سرعتی این حرکت انجام گیرد.
  

برای بهینه‌سازی این تنظیمات، کافیست یک تست برج Retraction چاپ کرده و نتایج را با دقت بررسی کنید. توصیه می‌شود در هر بار تنظیم، فقط یکی از پارامترها را تغییر دهید و مقدار تغییر نیز جزئی باشد. استفاده از مقادیر خیلی بالا می‌تواند به گرفتگی نازل یا مشکلات دیگر منجر شود.

به‌خاطر داشته باشید که تنها Retraction دلیل استرینگینگ نیست؛ دمای نازل هم تأثیر زیادی دارد. بنابراین اگر با وجود تنظیم Retraction هنوز رشته‌های اضافی می‌بینید، احتمالاً دمای چاپ کمی زیاد است. در این حالت، تست برج دما نیز می‌تواند به شما در پیدا کردن مقدار مناسب کمک کند.

نوع فیلامنت هم در تعیین تنظیمات پرینتر سه‌ بعدی اهمیت زیادی دارد. مثلاً:

• فیلامنت TPU نیاز به بازکِشی کوتاه‌تری دارد.
• فیلامنت PETG معمولاً به retraction بیشتری نیاز دارد تا از ایجاد پرز جلوگیری شود.

همه اسلایسرهای معروف مانند Cura، PrusaSlicer و Orca Slicer ابزارهایی برای تنظیم دقیق Retraction دارند. همچنین اگر با وجود تنظیمات دقیق همچنان با استرینگینگ خفیف روبه‌رو هستید، قابلیت Combing Mode در Cura می‌تواند کمک کند تا رشته‌ها را در داخل مدل پنهان کنید.

و در نهایت، اگر همه چیز را تنظیم کردید و همچنان مشکل باقی بود، نگاهی هم به خود فیلامنت بیندازید؛ چرا که فیلامنت مرطوب نیز می‌تواند باعث ایجاد رشته‌های ناخواسته شود. در این حالت، خشک‌کردن فیلامنت قبل از چاپ یک راه‌حل ساده ولی مؤثر خواهد بود.

با تنظیم درست Retraction، می‌توانید یکی از رایج‌ترین مشکلات ظاهری چاپ سه‌ بعدی یعنی رشته‌های اضافی را به‌راحتی برطرف کرده و تجربه‌ی چاپی حرفه‌ای‌تر داشته باشید.

5.تنظیم Flow Rate؛ کلید حل مشکل اکستروژن زیاد یا کم

یکی دیگر از تنظیمات پرینتر سه بعدی که در رسیدن به کیفیت سطح عالی در چاپ سه‌بعدی نقش به سزایی دارد، نرخ جریان یا Flow Rate است. این گزینه که در برخی اسلایسرها با نام extrusion multiplier نیز شناخته می‌شود، تعیین می‌کند چه مقدار فیلامنت هنگام چاپ از نازل خارج شود.

برای مثال، اگر Flow روی 100٪ تنظیم شده باشد، ممکن است پرینتر برای یک ویژگی خاص از مدل، 10 سانتی‌متر فیلامنت مصرف کند. اما اگر Flow را روی 90٪ بگذارید، همان ویژگی فقط با 9 سانتی‌متر فیلامنت چاپ خواهد شد. این مقدار مستقیماً به تعداد گام‌های موتور اکسترودر برای هر میلی‌متر فیلامنت بستگی دارد.

تنظیم flow rate در چاپ سه‌بعدی می‌تواند بدون نیاز به دستکاری تنظیمات اصلی سفت‌افزاری (مثل E-stepها)، مشکل اکستروژن زیاد یا کم را حل کند. گرچه برای کالیبره‌کردن کلی دستگاه بهتر است ابتدا E-step را تنظیم کنید، اما برای بهینه‌سازی هر پروژه خاص، تغییر Flow در نرم‌افزار اسلایسر گزینه‌ای ساده و سریع است.

دمای نازل نیز تأثیر مستقیمی بر Flow دارد. هرچه دما بالاتر باشد، فیلامنت روان‌تر می‌شود و خروج آن از نازل راحت‌تر (یا حتی بیش‌ازحد) خواهد بود. بنابراین، اگر Flow را برای دمای خاصی تنظیم کرده‌اید، بهتر است هنگام چاپ نیز به همان دما پایبند باشید تا نتیجه‌ی نهایی پایدار و یکدست بماند.

اگر در سطح پرینت نهایی، ناصافی‌هایی مثل لبه‌های برآمده یا کم‌پر به چشم می‌خورد، ممکن است مشکل از تنظیمات نرخ جریان در پرینت سه بعدی باشد. کافی‌ست مقدار Flow را اندکی کم یا زیاد کنید (مثلاً به جای 100٪، مقدارهایی مانند 95٪ یا 105٪ را امتحان کنید) تا به تعادل دلخواه برسید.

با کمی آزمون‌و‌خطا در این بخش از تنظیمات پرینتر 3 بعدی، می‌توانید پرینت‌هایی با سطوح صاف‌تر، ابعاد دقیق‌تر و ظاهری حرفه‌ای‌تر به‌دست آورید.

6. تنظیمات ابزارهای کمکی چسبندگی؛ راه‌حلی ساده برای چسبیدن بهتر لایه اول

یکی از چالش‌های رایج در چاپ سه‌بعدی، جدا شدن مدل از صفحه ساخت یا ضعف چسبندگی لایه اول است. این مشکل می‌تواند منجر به خراب‌شدن کامل پروژه شود. خوشبختانه، اکثر نرم‌افزارهای اسلایسر راه‌حلی برای آن دارند: ابزارهای کمکی چسبندگی یا Adhesion Assistants.

این ابزارها به‌طور خودکار در اطراف یا زیر مدل چاپی ایجاد می‌شوند تا چسبندگی آن به صفحه ساخت را در لایه اول بهبود دهند. اما قبل از هر چیز، مطمئن شوید که صفحه ساخت شما تمیز است؛ چرا که در بسیاری از مواقع، مشکل اصلی همین آلودگی ساده است.

سه نوع اصلی از ابزارهای چسبندگی در چاپ سه‌بعدی وجود دارد:

• Skirt (اسکرت): حلقه‌ای جدا از مدل است که در اطراف آن رسم می‌شود. این ابزار کمکی مستقیماً به چسبندگی کمک نمی‌کند، اما با جریان‌دادن فیلامنت از نازل پیش از شروع چاپ لایه اول، نقش مهمی در تثبیت اولیه دارد. همچنین برای تنظیم دستی ارتفاع نازل یا بررسی تراز بودن تخت می‌تواند مفید باشد.
  
• Brim (لبه‌ی اضافی): دایره‌هایی متحدالمرکز از فیلامنت که از لایه اول مدل گسترش می‌یابند. اگر مدل شما سطح تماس کمی با صفحه دارد (مثلاً قطعات باریک یا بلند)، brim بهترین گزینه برای جلوگیری از جدا شدن است. استفاده از brim در پرینت سه‌بعدی نسبت خوبی بین مصرف فیلامنت و افزایش چسبندگی ایجاد می‌کند.
  
• Raft (رَفت): یک لایه کامل از فیلامنت که مدل روی آن ساخته می‌شود، بدون اینکه مستقیماً با صفحه ساخت در تماس باشد. این روش برای مقابله با وارپینگ یا پیچ‌خوردگی قطعه بسیار مفید است. البته raft زمان و مواد بیشتری مصرف می‌کند و معمولاً آخرین گزینه برای چسبندگی است.

اگر با وجود استفاده از این ابزارها باز هم مشکل دارید، می‌توانید از روش‌هایی مثل استفاده از چسب ماتیکی یا اسپری مو روی صفحه ساخت استفاده کنید. این روش‌ها می‌توانند موقتاً مؤثر باشند اما یادتان نرود که بعد از چاپ، صفحه را به‌خوبی تمیز کنید تا اثری از مواد باقی نماند.

به‌طور خلاصه، اگر به دنبال افزایش چسبندگی لایه اول هستید، ابتدا صفحه را تمیز کنید، سپس از گزینه‌های ساده‌ای مثل brim استفاده کنید. تنها در شرایط خاص سراغ raft بروید تا هم در مصرف زمان و هم فیلامنت صرفه‌جویی شود.

7.ساپورت‌ها در چاپ سه‌ بعدی؛ تنظیمات پرینتر سه بعدی اجتناب‌ناپذیر اما قابل کنترل

یکی از مفاهیم کلیدی در تنظیمات پرینتر سه‌ بعدی که بسیاری از کاربران تازه‌کار آن را دست‌کم می‌گیرند، استفاده از ساپورت (Support) است. گاهی اوقات مدل‌هایی که طراحی می‌کنیم دارای بخش‌هایی هستند که به‌صورت معلق در هوا قرار می‌گیرند. در این شرایط، ساپورت‌ها به‌عنوان پایه‌هایی موقت وارد عمل می‌شوند تا از ریزش یا انحراف قسمت‌های اورهنگ (Overhang) جلوگیری کنند.

ساپورت‌ها در واقع توسط نرم‌افزارهای اسلایسر تولید می‌شوند و چند فاکتور کلیدی مشخص می‌کند که کجاها باید ساپورت ایجاد شود:

• زاویه اورهنگ (Overhang Angle): زاویه‌ای است که تعیین می‌کند چه زمانی بخش معلق یک مدل نیاز به ساپورت دارد. مثلاً اگر این عدد روی ۵۵ درجه تنظیم شده باشد، تمام قسمت‌هایی که با زاویه بیش از ۵۵ درجه از سطح عمودی بیرون‌زده‌اند، نیاز به ساپورت خواهند داشت.
  
• حداقل سطح تماس ساپورت (Minimum Support Area): این پارامتر مشخص می‌کند که حداقل چه مقدار سطح (بر حسب میلی‌متر مربع) باید وجود داشته باشد تا نرم‌افزار برای آن ساپورت در نظر بگیرد. این تنظیم به جلوگیری از ایجاد ساپورت‌های نازک و بی‌فایده کمک می‌کند.
  

علاوه بر این‌ها، تنظیماتی مثل چگالی داخلی ساپورت (Support Infill Density)، جهت‌گیری مدل، و حتی فاصله ساپورت از سطح مدل (Support Z Distance) هم اهمیت زیادی دارند. فاصله Z تعیین می‌کند که ساپورت چقدر به مدل بچسبد یا راحت جدا شود؛ یک مقدار مناسب باعث جدا شدن آسان ساپورت بدون آسیب به سطح مدل می‌شود.

در سال‌های اخیر، بسیاری از اسلایسرها مثل Cura، PrusaSlicer و Orca Slicer، گزینه‌های پیشرفته‌ای برای ساپورت ارائه داده‌اند؛ از ساپورت‌های درختی (Tree Supports) گرفته تا ساپورت‌های دستی و قابل ویرایش. اگر از نتایج ساپورت‌های خودکار راضی نیستید، وقت آن است که به تنظیمات پیشرفته سری بزنید و گزینه‌ها را شخصی‌سازی کنید.

نکته مهم: اگر مدل شما به ساپورت نیازی ندارد، این بخش از تنظیمات پرینتر 3 بعدی خود را دست‌کاری نکنید. اما اگر مدل به ساپورت نیاز دارد، سعی کنید بین پایداری مدل و مصرف بهینه فیلامنت تعادل برقرار کنید.

در نهایت، درک درست از نقش ساپورت در چاپ سه‌بعدی می‌تواند تفاوتی اساسی در کیفیت نهایی چاپ شما ایجاد کند. کمی زمان برای تست و تنظیمات آن صرف کنید، نتیجه‌اش را در کیفیت بهتر و کار کمتر برای پاک‌سازی مدل خواهید دید.

8.خنک‌سازی؛ نقش کلیدی فن‌ها در کیفیت چاپ

یکی از بخش‌های مهم در تنظیمات پرینتر سه‌ بعدی که اغلب نادیده گرفته می‌شود، سیستم خنک‌سازی یا همان فن‌های خنک‌کننده است. در حالی که پرینتر شما ممکن است چندین فن داشته باشد—مثلاً برای مادربرد، پاور یا نازل داغ، اما آنچه در اینجا اهمیت دارد، فن خنک‌کننده قطعه (Part Cooling Fan) است؛ فنی که مستقیماً روی کیفیت چاپ مخصوصاً در اورهنگ‌ها و بریج‌ها اثر می‌گذارد.

تنظیم سرعت این فن، بسته به نوع متریالی که استفاده می‌کنید، بسیار مهم است. برای مثال:

• PLA نیاز به خنک‌سازی متوسط دارد تا لایه‌ها سریع‌تر سفت شوند.
  
• ABS بهتر است اصلاً خنک نشود، چرا که خنک‌سازی می‌تواند باعث ترک‌خوردگی در مدل شود.
  
• برای پرینت مدل‌هایی با اورهنگ زیاد و بدون ساپورت، افزایش سرعت فن می‌تواند به استحکام لایه‌های معلق کمک کند.
  

گاهی طراحی مجرای هوا (Duct) در برخی پرینترها به خوبی انجام نشده است. اگر متوجه شدید کیفیت اورهنگ‌ها یا بریج‌ها پایین است، شاید وقت آن رسیده که یک مجرای جدید پرینت بگیرید یا فن را ارتقا دهید.

همچنین، جهت‌گیری مدل در نرم‌افزار اسلایسر نیز اهمیت دارد. از آنجایی که بیشتر فن‌ها فقط از یک یا دو طرف جریان هوا را تأمین می‌کنند، اگر مدل به درستی در برابر مجرای خنک‌کننده قرار نگیرد، کیفیت سطح زیر اورهنگ کاهش پیدا می‌کند.

دقت در تنظیمات فن چاپگر در هنگام تنظیم پرینتر سه بعدی نه‌تنها به بهبود ظاهر مدل کمک می‌کند، بلکه مانع از مشکلاتی مثل افتادگی یا کیفیت پایین در لایه‌های نازک می‌شود.

9. تنظیمات اینفیل در پرینتر سه بعدی

در چاپ سه‌بعدی، به‌ندرت پیش می‌آید که بخواهیم یک مدل را به‌صورت کاملاً توپر پرینت بگیریم. چرا؟ چون مدل‌های توپر مقدار زیادی فیلامنت مصرف می‌کنند، زمان چاپ را افزایش می‌دهند و در اکثر موارد، استحکام اضافه‌ای که ایجاد می‌کنند واقعاً به کار نمی‌آید. اینجاست که اینفیل (Infill) یا همان ساختار داخلی وارد عمل می‌شود.

اینفیل به شما اجازه می‌دهد تا بدون تغییر ظاهر بیرونی مدل، در مورد استحکام، وزن، میزان مصرف فیلامنت و ساختار درونی تصمیم‌گیری کنید. در نرم‌افزار اسلایسر، شما می‌توانید چگالی اینفیل (Infill Density) را به‌صورت درصد تنظیم کرده و الگوی آن (Infill Pattern) را انتخاب کنید.

برخی از الگوهای متداول اینفیل عبارتند از:

• خطوط (Lines): سریع‌ترین و سبک‌ترین انتخاب
  
• مکعبی (Cubic): مناسب برای استحکام بالا
  
• هم‌مرکز (Concentric): ایده‌آل برای قطعات انعطاف‌پذیر
  

برای مدل‌هایی که فقط ظاهری زیبا می‌خواهید (مثل فیگورها یا دکورها)، چگالی ۱۰ تا ۲۰ درصد کافی است. اما برای قطعات کاربردی یا با استحکام بالا، این عدد می‌تواند بین ۳۰ تا ۱۰۰ درصد باشد. البته به‌خاطر داشته باشید که افزایش چگالی، زمان چاپ و مصرف فیلامنت را هم بالا می‌برد.

جالب است بدانید که در بسیاری از موارد، افزایش ضخامت دیواره‌ها (Wall Thickness) تأثیر بیشتری بر استحکام دارد تا بالا بردن چگالی اینفیل. بنابراین باهوشانه انتخاب کنید!

در مجموع، اگر به دنبال بهینه‌سازی تنظیمات پرینتر سه‌ بعدی خود هستید، آشنایی با پارامترهای مربوط به اینفیل یکی از مؤثرترین گام‌هاست. با کمی آزمون و خطا، می‌توانید بهترین ترکیب را برای کاربرد مورد نظرتان پیدا کنید.

10. تنظیم ضخامت پوسته یکی از تنظیمات مهم پرینتر سه بعدی

در چاپ سه‌بعدی، منظور از پوسته (Shell) یا پریمتِر (Perimeter) همان لایه‌های بیرونی مدل است که مانند یک دیواره‌ی محافظ بین فضای داخلی (اینفیل) و سطح خارجی قرار می‌گیرد. این دیواره‌ها به‌صورت کاملاً توپر و معمولاً به‌صورت هم‌مرکز چاپ می‌شوند، چه در کناره‌ها و چه در لایه‌های بالا و پایین مدل.

ضخامت پوسته معمولاً به دو صورت قابل تنظیم است: یا برحسب میلی‌متر، یا به‌صورت تعداد لایه (برای دیواره‌ها و کف و سقف مدل). این پارامتر یکی از مهم‌ترین تنظیمات پرینتر سه‌ بعدی محسوب می‌شود؛ چرا که تأثیر مستقیمی بر استحکام نهایی قطعه دارد.

هرچه ضخامت پوسته بیشتر باشد، مدل چاپ‌شده مقاوم‌تر خواهد بود؛ اما به همان نسبت، زمان چاپ نیز افزایش می‌یابد. به‌بیان ساده‌تر، افزایش تعداد پوسته‌ها یعنی دستگاه باید لایه‌های بیشتری را به‌صورت توپر و دقیق چاپ کند.

اگر قصد دارید قطعه‌ای مستحکم تولید کنید (مثلاً برای استفاده مکانیکی یا تحمل فشار)، به‌جای افزایش بی‌رویه چگالی اینفیل، گاهی بالا بردن ضخامت پوسته نتیجه بهتری به همراه دارد. از سوی دیگر، اگر مدل صرفاً برای نمایش است و بار مکانیکی خاصی تحمل نمی‌کند، می‌توانید این مقدار را کاهش دهید تا در زمان و فیلامنت صرفه‌جویی کنید.

در تنظیم ضخامت پوسته، سعی کنید آن را متناسب با نازل دستگاه خود انتخاب کنید. مثلاً اگر نازل شما ۰.۴ میلی‌متر است، ضخامت‌هایی مانند ۰.۸ یا ۱.۲ میلی‌متر انتخاب‌های منطقی و بهینه‌ای هستند.

در نهایت، شناخت درست از نقش پوسته در چاپ سه‌بعدی به شما کمک می‌کند تا با تنظیم دقیق‌تر این بخش از تنظیمات چاپگر سه‌ بعدی، هم از نظر کیفیت چاپ و هم از نظر استحکام، به نتیجه دلخواه برسید.

سایر تنظیمات پرینتر سه بعدی 

اگرچه تا اینجا با ۱۰ مورد از مهم‌ترین تنظیمات پرینتر سه‌ بعدی آشنا شدید، اما برای تنظیم پرینتر سه بعدی، تنظیمات دیگری هم هستند که شاید در نگاه اول کم‌اهمیت به نظر برسند، ولی در عمل می‌توانند کیفیت چاپ را به طرز محسوسی افزایش دهند. در این بخش به چند مورد از این گزینه‌ها اشاره می‌کنیم:

Z Hop هنگام جمع شدن فیلامنت (Retraction)

 این قابلیت کاربردی، که در نرم‌افزار Cura به‌خوبی پشتیبانی می‌شود، باعث می‌شود هنگام عقب‌نشینی فیلامنت، نازل کمی به سمت بالا حرکت کند. این حرکت عمودی از برخورد احتمالی نازل با قسمت‌های چاپ‌شده جلوگیری می‌کند، به‌ویژه زمانی که از ساپورت استفاده می‌کنید. اگر با خطوط یا خراش‌های ناخواسته روی سطح مدل مواجه هستید، فعال کردن این گزینه می‌تواند بسیار مفید باشد.

درصد هم‌پوشانی با دیواره (Skin Overlap Percentage)

این تنظیم مشخص می‌کند که لایه‌های داخلی (یا «پوست مرکزی» در Cura) تا چه حد با دیواره‌های خارجی مدل هم‌پوشانی داشته باشند. اگر این درصد کم باشد، احتمال دارد که پوسته از اینفیل جدا شود یا استحکام قطعه کاهش یابد. مقدار پیش‌فرض ۱۰٪ برای اکثر مدل‌ها مناسب است، اما اگر با ترک خوردن یا جدایی لایه‌ها مواجه هستید، می‌توانید آن را تا ۱۵٪ یا حتی ۳۰٪ افزایش دهید.

لایه‌های تطبیقی (Adaptive Layers)

این قابلیت هوشمند در تنظیمات پرینتر 3 بعدی، به نرم‌افزار اسلایسر اجازه می‌دهد در بخش‌های مختلف مدل، از ارتفاع لایه‌های متفاوت استفاده کند. مثلاً در قسمت‌های با جزئیات بالا، از لایه‌های نازک و در قسمت‌های ساده‌تر از لایه‌های ضخیم‌تر بهره می‌گیرد. نتیجه‌ی این تنظیم، افزایش جزئیات در عین کاهش زمان چاپ است. توصیه می‌کنیم در اکثر پروژه‌ها این گزینه را فعال نگه دارید تا تعادلی بین کیفیت و سرعت داشته باشید.

نباید فراموش کرد که تسلط بر این گزینه‌های کمترشناخته‌شده در کنار سایر تنظیمات پرینتر سه‌ بعدی، می‌تواند تفاوت میان یک چاپ معمولی و یک چاپ حرفه‌ای را رقم بزند.

جمع بندی 

در پایان این راهنمای جامع درباره تنظیمات پرینتر سه‌ بعدی، باید به یک نکته کلیدی اشاره کنیم: هیچ تنظیماتی به‌صورت «همیشگی» یا «یکسان برای همه» وجود ندارد. همان‌طور که دیدیم، پارامترهایی مانند دمای نازل، دمای تخت چاپ، ارتفاع لایه، سرعت، شتاب و تنظیمات retraction همگی وابسته به نوع فیلامنت، مدل سه‌بعدی، نوع پرینتر و حتی شرایط محیطی هستند. بنابراین، در دنیای پرینت سه‌ بعدی، یادگیری پیوسته، آزمون‌ و خطا و مستندسازی تجربیات شخصی، نقش بسیار پررنگی در رسیدن به نتایج حرفه‌ای دارند.

اگر قصد دارید کیفیت چاپ خود را به سطح بالاتری برسانید یا با چالش‌های خاصی دست‌وپنجه نرم می‌کنید، حتماً از تست‌های کاربردی مانند برج دما یا برج بازکِشی استفاده کنید و تغییرات را مرحله‌به‌مرحله اعمال کنید. این مقاله تنها نقطه‌ی شروعی برای درک عمیق‌تر عملکرد چاپگر سه‌بعدی شماست. با حوصله، دقت و کمی کنجکاوی، می‌توانید از یک کاربر مبتدی به یک اپراتور حرفه‌ای تبدیل شوید و از دنیای خلاق پرینت سه‌بعدی نهایت لذت را ببرید.

اگر هم تازه وارد دنیای پرینت سه‌بعدی شده‌اید یا می‌خواهید بهترین نتیجه را بدون دردسرهای تنظیمات پیچیده تجربه کنید، استفاده از خدمات پرینت سه‌ بعدی حرفه‌ای می‌تواند یک گزینه عالی باشد. ما با بهره‌گیری از تجهیزات پیشرفته و دانش فنی دقیق، آماده‌ایم تا بهترین کیفیت چاپ را برای پروژه‌های شما فراهم کنیم و در کنار آن مشاوره تخصصی لازم را ارائه دهیم تا هزینه و زمان شما بهینه شود.

پس اگر به دنبال چاپ دقیق، سریع و بدون دردسر هستید، همین امروز با ما تماس بگیرید و تجربه‌ای متفاوت از دنیای پرینت سه‌بعدی را تجربه کنید!